NK HTGT wows the crowd during Gamma Racing Day

Verhitte kwalificatie
Uitgerekend op de warmste dag van het jaar waren de vrije training en de kwalificatie samengevoegd tot een lange sessie van maar liefst 40 minuten. De meeste auto’s hielden het wel vol, maar voor de coureurs was het afzien. De pechvogel van het weekend was vooraf al bekend: Frank Romo was zonder zijn Mini Cooper naar Assen gereisd. Een koppelingsprobleem had hem doen besluiten zijn bolide thuis te laten. We mochten weer enkele nieuwe deelnemers verwelkomen. Het duo Fons Gösgens / Erwin van Lieshout debuteerde in een fraaie Porsche 911. Matthijs Bakker hadden we al eerder in het NK HTGT gezien, maar niet aan het stuur van een Ford Falcon Sprint. Zijn nieuwe auto had helaas nog wat last van kinderziektes , een oververhitte motor maakte dat hij geen tijd kon zetten. We mochten ook twee Zweedse gasten verwelkomen. Lars Bondesson was er vorig jaar ook al met zijn Lotus Elan. De andere Lars die de lange rit had gemaakt was Lars Esselius, die alweer zo’n dekselse Ford Falcon aan de start bracht.
Aanvankelijk was Michiel Campagne de snelste met de Chevrolet Corvette Grand Sport, maar toen er éénmaal een transponder in de Bizzarini was gemonteerd, was het Alexander van der Lof die de tijdenlijst aanvoerde. Georg Nolte had voor de gelegenheid een koelpak aangetrokken en wist de derde tijd op de klokken te zetten met zijn Ford GT40. Daarachter volgden Roland Zoomers met de Jaguar en Jos Stevens met de Lotus. Frits Campagne scoorde de zesde tijd met zijn Ford Falcon en troefde daarmee kampioenschapsconcurrenten Bijleveld-van der Ende af. Martin trapte voor wat hij waard was, maar tevergeefs, want de oranje Ford liep op 7 cilinders. Altijd nog 5 meer dan de Lotus Cortina van Gerrit Jan van Leenen, die kampte met een afgebroken hevel in de carburateur. De kortste kwalificatie kwam op naam van Bert Mets, die zijn Mini na 1 ronde al inde pits parkeerde: geen remmen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Race 1: mega veel actie op de vroege avond
Pas om kwart over zes op zaterdag was het tijd voor de eerste race. Lars Bondesson volbracht de opstelronde niet, zijn Lotus Elan viel stil met een lege accu, terwijl Alex Korle (Lotus Cortina) de pits opzocht met een remprobleem. De rest van het veld moest vijf lange minuten op de grid wachten totdat het tijd was voor de opwarmronde. Toen het moment van de start eindelijk daar was, zorgde Georg Nolte voor opwinding. Hij kroop een beetje, stopte op het moment dat de rest vertrok en ging er toen alsnog als een raket vandoor. Te snel, zo bleek, want hij spinde in de eerste bocht dwars door het veld, waarbij iedereen de kostbare Ford gelukkig wist te ontwijken. Jos Stevens (Lotus Elan) wist een spin nog net te voorkomen, maar moest wel een aantal plaatsen prijsgeven. Polesitter Alexander van der Lof was met de Bizzarini 5300 als eerste weg, maar op de Veenslang kwam Michiel Campagne in de Corvette Grand Sport al langszij. Roland Zoomers in de Jaguar keek toe vanaf plaats drie. Ford Falcon-rijders Frits Campagne, Lars Esselius en Boudewijn Bijleveld knokten om de vierde plaats. Campagne liet de twee anderen gaan, en de beide heren maakten er een heftige strijd van. De vierde Falcon in handen van Matthijs Bakker was intussen aan een opmars bezig, hij reed na 1 ronde al op de vijftiende plaats. Leo Landman remde met zijn Lotus Cortina spectaculair laat voor de GT bocht. Hij ging een heel rijtje auto’s voorbij, waaronder Harmen van Putten, die dit weekend de gele Tachyon Corvette Stingray bestuurde. Helaas voor Leo heeft de Corvette dermate veel pk’s dat Harmen hem op het eerstvolgende rechte stuk moeiteloos weer voorbijstak. Dit spelletje zou zich de rest van de race bijna elke ronde herhalen. Georg Nolte kwam aan het einde van de eerste ronde als laatste door en kreeg bovendien nog een drive through penalty geserveerd voor zijn te snelle start.
Bij de tweede doorkomst was het Michiel Campagne voor Alexander van der Lof. Esselius was Bijleveld voorbij gegaan en de beide Falcons driftten door de bochten. Frits Campagne zag ondertussen in zijn spiegel de Lotus van Jos Stevens steeds groter worden. Daarachter volgde een heel peloton, aangevoerd door Nico Zonneveld (Morgan) en verder bestaand uit Nykle Meijer (Austin Healey), Harmen van Putten, Jac Meeuwissen (Austin Healey), Leo Landman, Theo van Gammeren (Porsche 911), Matthijs Bakker, Shirley van der Lof (Porsche 911), Chris Mulder (Porsche 911), Bob Stevens (Triumph TR4), René de Vries (Mini Cooper).
Ronde drie en Bijleveld slaagde erin Esselius te passeren. Ook de zesde plaats wisselde van eigenaar en werd nu bezet door Jos Stevens. Zonneveld en Meijer waren ontsnapt uit het peloton, dat nog steeds werd aangevoerd door de lastig te passeren Corvette Stingray. Voor Jac Meeuwissen was de race over, zijn Healey gaf de geest. Verderop in het veld ontstond intussen een tweede groep, aangevoerd door Gerrit Jan van Leenen, met daarachter debutant Gösgens, Bert Mets en Cees Vis (Ford Cortina GT).
In de vierde ronde begon Michiel Campagne erg dwars te gaan, waardoor de gele Bizzarini dichtbij kon komen. Bijleveld moest de strijd met Esselius staken omdat zijn gordel los was geschoten. Sturen werd op die manier erg lastig en de oranje Falcon raakte kortstondig van de baan. Matthijs Bakker wist buitenom van Putten’s Corvette te gaan, terwijl het Porsche treintje van Gammeren-van der Lof-Mulder op de hielen werd gezeten door René de Vries en Bob Stevens.
Ronde vijf en Van der Lof had de leiding van de Corvette Grand Sport afgepakt. Jos Stevens drong aan bij Esselius, maar de Falcon toonde zich erg breed. Bert Mets genoot ondertussen van een goed lopend Mini’tje, gaf de beide Cortina’s het nakijken en zette de achtervolging in op Egbert Kolvoort (MGB) en Klaas Span (Mini).
Michiel Campagne zette in ronde 6 de snelste ronde van de wedstrijd en pakte de kop weer terug. Nico Zonneveld, die met Nykle Meijer in de slag was geweest om de zevende plaats, moest zijn Morgan met een oververhitte motor aan de kant parkeren. Dat veranderde de strijd in GTS11: Theo van Gammeren had nu de overhand, maar pal achter hem werd gestreden door Shirley van der Lof, Chris Mulder en Bob Stevens, die het Porsche 911-geweld goed bij kon benen met zijn TR4. Datzelfde gold overigens voor De Vries in zijn 1,3 liter Mini. Dit alles met dank aan Van Putten, die dit peloton nog steeds leidde, in de bochten meestal voorafgegaan door Landman die zich steeds net niet ver genoeg wist los te worstelen.
Voor de toeschouwers was de Geert Timmer bocht the place to be, met voortdurend geslaagde en minder geslaagde acties. Zo hadden we Klaas Span al spectaculair voorbij Egbert Kolvoort zien gaan. Beide waren op jacht naar de Shelby Mustang van Michel Oprey. De oude rot liet zich echter niet foppen, en Kolvoort profiteerde tegen het eind van de race van een optimistische uitrempoging van Span om zijn plek weer terug te pakken. Bob Stevens remde ondertussen Shirley van der Lof uit en Cees Vis maakte korte metten met Bert Mets. Bijleveld was na een pitstop om de gordel vast te maken ontketend, maar kon zijn achterstand niet meer goedmaken, niet geholpen door het feit dat hij in zijn frustratie nogmaals spectaculair spinde.
Zo naderde het einde van de race. Alexander van der Lof had in ronde 8 tot en met 10 een kleine voorsprong, maar Michiel Campagne pakte hem in ronde 11 en reed naar de winst. Zoomers volgde op ruim een halve minuut. Jos Stevens was er eindelijk in geslaagd Esselius voorbij te gaan. De Zweed remde angstig laat, maar het lukte hem niet om terug te komen. Zijn Ford zag er inmiddels deerlijk gehavend uit na een confrontatie met een bandenstapel. Langzaam viel hij terug in de klauwen van Frits Campagne en Nykle Meijer, die echter net wat tekort kwamen om hem te kunnen inhalen. Daarna volgde Bakker, die op de valreep nog even een spectaculaire off-road excursie weggaf, terwijl van Putten nog immer voor Landman reed. GTS11 was voor Theo van Gammeren, maar achter hem werd tot aan de finish flink gebakkeleid. Shirley van der Lof pakte Bob Stevens terug, maar Chris Mulder’s banden waren op en hij gleed machteloos naar buiten, daarbij terugvallend van plek 2 naar plek 4. René de Vries was dominant in CT07, terwijl Klaas Span hard moest trappen om Bert Mets van de tweede plaats af te houden.

Race 2: fraai acteerwerk voor volle tribunes
In de tweede race vervolgden Michiel Campagne en Alexander van der Lof hun gevecht. Van der Lof was gemotiveerder dan ooit en pakte meteen de leiding. Campagne ging hem achterop het circuit weer voorbij, maar Van der Lof remde later voor de GT bocht en leidde over start-finish. Jaap van de Ende maakte een bliksemstart vanaf de achttiende plaats, waardoor we op de plaatsen 5 t/m 8 een mooi rijtje Falcons zagen: Esselius, Campagne, Bakker en van de Ende. Ook Bondesson en Nolte begonnen aan een opmars. Theo van Gammeren remde Harmen van Putten uit in een poging een gaatje te slaan naar de concurrenten in GTS11. Michel Oprey voerde met zijn Shelby Mustang een trein aan bestaande uit René de Vries, Bert du Toy van Hees (Lotus Elite), Gerrit Jan van Leenen, Cees Vis, Bert Mets, Erwin van Lieshout, Egbert Kolvoort en Klaas Span. Voor Horst Kukemüller zat de race er na twee ronden op, hij parkeerde zijn Alfa Romeo Giulietta in de pits.
Ronde drie en Van der Lof lag nog steeds voorop. Jos Stevens begon aan te dringen bij Roland Zoomers en werd op zijn beurt opgejaagd door Esselius. Van Gammeren moest van Putten weer voorbij laten, maar Leo Landman in de Lotus Cortina fungeerde als buffer voor de aanvallen van Shirley van der Lof. Bert du Toy van Hees wist te ontsnappen aan Oprey en sloeg meteen een gaatje.
De strijd vooraan was nog steeds heftig: de witte Corvette en de gele Bizzarini stormden deur aan deur naar de Haarbocht. Zowel Michiel Campagne als Alexander van der Lof zetten in de vierde ronden een uiterst rappe tijd van 2:01 op de klokken. Campagne was vanaf nu echter licht in het voordeel, al kon van der Lof wel bijblijven.
Georg Nolte was ondertussen in de top-10 aangeland. Zijn inhaalacties waren omzichtig en dat was weliswaar een verstandige aanpak, maar jammer voor het publiek, want hij schoot daardoor niet snel genoeg op om zich met de strijd om de leiding te kunnen gaan bemoeien. Oprey had intussen een gaatje geslagen naar Van Leenen, die de Vries, van Lieshout, Vis, Mets, Kolvoort en Span achter zich hield. René de Vries was met zijn Mini duidelijk sneller dan de witte Lotus Cortina, maar kon er geen weg langs vinden. Span poogde ondertussen Bert Mets uit te remmen, maar ook die actie bleef zonder succes, met rokende banden gleed hij zijn instuurpunt voorbij.
Halverwege de wedstrijd moesten Leo Landman en Bert Mets met technische problemen de pits opzoeken. Shirley van der Lof had nu vrij baan. Ze zag haar kans schoon en stuurde haar rode Porsche 911 voorbij de blauwe van Theo van Gammeren. Van der Putten, Meijer en Bakker waren gedurende een aantal ronden in een steeds verschillende samenstelling voorbij gekomen, maar waren het nu eens over de volgorde: Corvette, Healey, Falcon.
De race naderde nu zijn eindfase en Michiel Campagne was in control. Van der Lof deed nog een ultieme poging, maar dat resulteerde er alleen in dat hij de GT-bocht miste. Ook René de Vries probeerde nog een laatste keer van Leenen’s Lotus Cortina en van Lieshout’s Porsche uit te remmen, maar dat bleef eveneens zonder succes. Esselius maakte weer een uitstapje, waarbij hij zijn voorspatbord verloor. Net als in de eerste race wist hij voor Frits Campagne te blijven. Jac Meeuwissen was de enige die in de laatste ronde een succesvolle aanval wist te plaatsen: hij ging Bob Stevens voorbij.
Na 13 snelle ronden viel de vlag en was het Michiel Campagne die wederom de hoogste trede van het podium mocht beklimmen. Van der Lof was inde laatste ronde ver teruggevallen, maar zijn voorsprong op de nummer drie Nolte was ruim voldoende. Jos Stevens zat gedurende de gehele race op minder dan een seconde van Zoomers, maar kon er niet voorbij. Esselius was weer teruggevallen tot vlak voor Frits Campagne, die niet aanviel en ongetwijfeld tevreden was met behoud van de leiding in het kampioenschap. Jaap van de Ende, Harmen van Putten en Nykle Meijer maakten de top-10 vol. Shirley van der Lof was de laatste ongelapte finisher op plaats 12, en won GTS11. Van Leenen was de winnaar in CT08 en René de Vries in CT07.