Raceverslag HGP Zandvoort

/in /door

Kwalificatie: het was nat!

Vanaf de opstelplaats was de spray van de historische F1-auto’s goed te zien. De SuperSixties kwalificatie zou nat zijn! De sessie begon ook 30 minuten te laat, omdat er eerst een paar F1-auto’s moesten worden weggetakeld. Terwijl de meeste coureurs hun draai nog probeerden te vinden, zette Olivier Hart in de Cobra Daytona een verbluffende ronde van 2:20 neer om de pole voor zich op te eisen. Hij startte echter vanaf rij 2 als gevolg van een straf voor het negeren van gele vlaggen. Andy Newall in de E-type reed een tijd van 2:21, wat betekende dat hij in race 1 vanaf pole zou starten. Jop Rappange reed de derde tijd in de Porsche 904-6, terwijl Manfredo Rossi Di Montelera vierde werd in de Shelby Mustang GT350, maar ook hij kreeg 3 plaatsen straf. Hetzelfde overkwam Jaap Sinke in de ex-fabrieks Sebring Big Healey van Jetze Visser, waardoor hij van de 5e naar de 8e plaats zakte. Roelant de Waard (Shelby Mustang GT350) nam de 4e plaats over en Peter Brouwer de 5e. Peter was met afstand de snelste van de Lotus Elans, maar deed zijn reputatie van “hardest working man in showbusiness” eer aan, Hij wilde nog sneller, spinde voor de Tarzanbocht en raakte de muur. Werk aan de winkel dus voor Peter de monteur om alles te repareren voor de race. Thijmen de Vries lag op koers om de snelste van de toerwagens te worden, totdat zijn motor ermee ophield. Het was echter nog steeds een Mini Cooper S vooraan, met René de Vries achter het stuur. De tweede snelste TC was de Lotus Cortina van Daniel Quintero en Peter Reynolds. Jack van der Ende was de vierde snelste toerwagenpiloot in de Ford Falcon. In GTS11 is een Porsche 911 de auto die je moet hebben als het regent. Thijs van Gammeren was de snelste, voor Erwin van Lieshout, met Holger Felske als derde in de eerste van de MGB’s. Het was geweldig om de Van der Lof Ferrari 250 SWB op de baan te zien (en te horen), Alexander kwalificeerde hem als 13e. Kennet Persson had een moeilijke kwalificatie, hij raakte bijna de muur en eindigde slechts als 20e in de Ford GT40. De TVR Griffith van Charles Allison en Peter Thompson presteerde evenmin goed, waardoor ze slechts 29e werden. Van deze twee was te verwachten dat ze in de race naar voren zouden stormen, mits het droog zou blijven.

Race 1: Hart hard op weg

Bocht 9 speelde een grote rol in de SuperSixties-race van zaterdag. Toen de lichten op groen sprongen, verloor Olivier Hart aanvankelijk van Andy Newall in de Jaguar E-type, maar hij kwam al snel aan de leidin. Jop Rappange lag derde in de Porsche 904-6, maar moest hard werken om bij te blijven. René de Vries wist bij de start alle andere toerwagens voor te blijven, maar de Mini Cooper werd rap ingelopen door Quintero in de Lotus Cortina, met de razendsnel gestarte Jack van der Ende in de Ford Falcon niet ver daarachter. Nog sneller ging Carlo Hamilton in zijn Falcon, maar net toen we dachten dat hij de V8 eindelijk goed aan de praat had gekregen, begaf de auto het in bocht 9. Hoewel de auto op een tamelijk veilige plek stond, besloot de wedstrijdleiding de Safety Car in te zetten. Het duurde erg lang om de Falcon weg te slepen. Dit had de race interessanter kunnen maken, ware het niet dat er een rits achterblijvers tussen Olivier Hart en zijn achtervolgers zat. Bij de herstart lag de Cobra dus nog verder voor, terwijl een aantal gefrustreerde coureurs zichzelf geen dienst bewees door in te halen voor de Safety Car-lijn. Kennet Persson in de Ford GT40 (als 20e gestart) en Peter Thompson in de TVR Griffith (vanaf de 29e plaats) hadden zich inmiddels een weg naar voren gebaand en er ontstond een spannende strijd om de tweede plaats. Met 45 auto’s op de baan werden er deelnemers op een ronde gezet. In een poging om aansluiting te houden, toucheerde Jop Rappange een achterblijver. De Porsche verloor zijn voorklep, die in Bocht 9 op de ideale lijn terechtkwam. Dit leidde tot een nieuwe Safety Car-periode, die helaas duurde tot de finishvlag. Zo eindigde de race met iedereen op een kluitje. Combineer je dit feit met niet minder dan 12 tijdstraffen, dan krijg je een uitslag die flink afwijkt van de finishvolgorde op de baan….

Achter de onbetwiste winnaar Olivier Hart werd Andy Newall als tweede geklasseerd en Peter Thompson pakte de derde podiumplek. De vierde plaats ging naar Manfredo Rossi de Montelera in de Shelby GT350 met Alexander van der Lof in Ferrari SWB op een sterke vijfde plaats. Peter Brouwer won GTS10, zesde algemeen, met Luc de Cock in een andere Elan niet ver daarachter, hoewel de Kenneth Persson met zijn straf tussen deze twee in de uitslag belandde. Roelant de Waard trof het nog slechter, zijn straf van 5 seconden wierp hem terug naar de 9e plaats. In GTS11 werd Theo van Gammeren gehinderd doordat zijn “arm restraint” vast kwam te zitten in de stoelgeleider van de Porsche 911. Het duurde even voordat hij zichzelf kon bevrijden. Erwin van Lieshout pakte de klasseoverwinning in zijn 911, Holger Felske werd tweede in de MGB en Theo redde werd nog derde plaats. Dankzij een late inschrijving van Lucas Astorian hadden we twee Lotus Elites in de race, maar het was oude rot Alexander Schlüchter die de klassewinst pakte. Omdat de Porsche 904 uitviel, ging Chas Mallard met de Ginetta G4R aan de haal met de winst in de kleine GTP-klasse. Bij de toerwagens ging de overwinning naar Jack van der Ende in de Ford Falcon, met Henk van Gammeren in eenzelfde auto op plek twee, met dank aan een tijdstraf voor Abraham Bontrup in de Mustang. Daniel Quintero kreeg ook een tijdstraf, maar won toch CT08, voor Allan Thom en Hanna Grade, allemaal in Lotus Cortina’s. De Mini-klasse was een De Vries familieaangelegenheid, René pakte de overwinning met 2,9 seconden voorsprong op Thijmen, met Bert Mets op enige afstand daarachter als derde.

Race 2: Een vlammend einde van een geweldig weekend

Olivier Hart herhaalde zijn eerdere prestatie door opnieuw een dominante overwinning te behalen in de afsluitende race, aan het stuur van de DHG Cobra Daytona. Rhea Sautter wist nog een tijdje de tweede plek vast te houden in haar mintgroene E-type, tot Kennet Persson de leiding overnam in de Ford GT40. Peter Brouwer maakte een geweldige start en lanceerde zijn Lotus Elan naar de derde plaats, waarna hij in een duel verwikkeld raakte met Manfredo Rossi (Shelby GT350) en Luc de Cock (Lotus Elan). Rossi’s banden oprokende late remmanoeuvres zagen er spectaculair uit, maar de behendige Lotus Elans konden hem steeds weer passeren. De Cock slaagde er meerdere keren in om voor Brouwer te komen, maar Brouwer zegevierde uiteindelijk. Hij werd vierde in het algemeen klassement, want de traag op gang komende Charles Allison in de TVR Griffith hij passeerde het strijdende trio en pakte de laatste podiumplek. Rossi zakte door zijn remacties naar de zevende plaats achter Alexander van der Lof in de Ferrari SWB. Hij kreeg geen kans meer om de zaak recht te zetten, toen de Ginetta van Nigel Winchester vlamvatte in de laatste bocht. Netjes parkeren was geen optie, meteen uitstappen was het devies. Zodoende stond de auto op een zeer gevaarlijke plek. De wedstrijdleiding had geen andere keuze dan de rode vlag uit te hangen. Met minder dan 5 minuten op de klok zou de race niet meer hervat worden. In ronde 9 had Thijs van Gammeren Erwin van Lieshout ingehaald, waardoor de twee Porsches de eerste twee plaatsen opeisten in GTS11. Brian Lambert werd gedurende de hele race geschaduwd door Holger Felske en pakte de derde plaats in de klasse en de eerste van de MGB’s. Lucas Astorian was de enige starter in GTS04 in zijn prachtige Lotus Elite en reed een constante race, waarbij hij zijn rondetijden met bijna 2 seconden verbeterde. De meest verbeterde coureur was echter Søren Christensen in de gele Ford GT40, hij schaafde 5 seconden van zijn beste tijd van zaterdag af! Bij de toerwagens leidde Jaap van der Ende in de oranje Falcon, maar het was Bram Bontrup in de DHG Mustang die hem inhaalde en de overwinning opeiste. Peter Reynolds kwam als tweede toerwagen aan de meet in de CT08 winnende Lotus Cortina, terwijl van der Ende Henk Van Gammeren in zijn nek had hijgen toen de race werd gestopt. Carlo Hamilton had wederom snelle rondetijden neergezet in de lichtblauwe Falcon, maar ook deze keer hield de motor ermee op, hoewel hij 50% meer ronden aflegde dan op zaterdag. Tweede en derde in CT08 waren Allan Thom en Magnus Lillerskog, beide in een Lotus Cortina. In CT07 reed René de Vries het grootste deel van de race aan de leiding, maar zoon Thijmen lag voor toen het telde, met Bert Mets opnieuw als derde in de klasse, allemaal in een Cooper S.

De Historic Grand Prix was een memorabel weekend, geholpen door het prachtige weer, de soepele organisatie, het enthousiaste publiek en de feestelijke sfeer. Met 45 auto’s was SuperSixties de best bezette klasse van deze Historic Grand Prix. Met dank aan alle rijders en gastrijders, bedankt voor jullie deelname en kom snel nog eens terug!

Volledige uitslagen: https://www.supersixtiesracing.com/wp-content/uploads/2024/06/Results.pdf

Meer uitslagen: https://raceresults.nu/Results/organisator/2024?evenement=Circuit+Zandvoort&race=Historic+Grand+Prix+2024

De stand: https://www.supersixtiesracing.com/wp-content/uploads/2024/06/Standings-Zandvoort.pdf

Meer nieuwtjes uit Zandvoort lees je in SuperSixties Magazine 2024#3: https://www.supersixtiesracing.com/supersixties-zandvoort-magazine-v2/

Race met ons op Brands Hatch – 13 en 14 juli

/in /door

SuperSixties @ Brands Hatch GP

July 13-14, 2024

Do you have a pre-’66 FIA TC, GTS or GTP racecar?

Come and race with us!

On July 13-14 SuperSixties returns to Brands Hatch for two races on the full Grand Prix track. We are making a guest appearance at the HSCC Legends of Brands Super Prix.

 

Super Sixties Racing (formerly NKHTGT) was established in 1996 as the Dutch Championship for Historic Touring Cars and GT’s. Nowadays it has evolved into a series of 12 races in various countries, catering for touring cars, GT’s and GTP’s built between 1947 and 1965. We have drivers from Sweden, Germany, Belgium, UK, France, Switzerland, Italy and the Netherlands. NKHTGT raced at Brands previously in 2014, but the history goes back much further, to the Autosport World Cup of 1959 in fact, where the Brits and the Dutch raced each other for the first time. In those two races, Jim Clark showed everyone how it’s done. In 2024 we need you to show us how it’s done!

Charade – wat een schitterend circuit!

/in /door

Charade – wat een schitterend circuit!

Aan het einde van de kwalificatie stapte elke coureur met een brede glimlach uit de auto. Na een druilerige ochtend kwam de zon tevoorschijn en verwelkomde het circuit van Charade de SuperSixties-coureurs met droog asfalt, al lag er op sommige plekken wel een beetje olie. Terwijl de meeste coureurs het circuit te leerden kennen, gebruikten Greg Carini in de Cooper S en Luc de Cock in de Lotus Elan hun lokale kennis om bovenaan de tijdlijst te komen. De volgende die op snelheid kwam, was Armand Adriaans in de Shelby Cobra. Later in de sessie zette Andy Newall een tijd van 2:17,5, goed voor de pole, in de Jaguar E-type die hij deelt met Rhea Sautter. Kennet Persson in de Ford GT40 moest door het verkeer op het smalle circuit en de vele gele vlaggen genoegen nemen met de tweede plaats, met een achterstand van 0,7 seconden. Startrij twee werd opgeëist door Adriaans en De Cock, met Roelant de Waard als vijfde in zijn Shelby GT350. Greg Carini en David Barrere hadden een geweldig gevecht in hun Mini’s. Ze gebruikten de volledige breedte van het circuit en driftten over vier wielen door de bochten, goed voor de 6e en 7e startplaats, de snelste van alle toerwagens. Peter Brouwer werd 8e in zijn Lotus Elan, terwijl Niek van Gils zijn Lotus als 9e kwalificeerde maar besloot om voor de races over te stappen op zijn MGB. Mark Dols (Marcos 1800) werd 9e en SuperSixties-debutant Malivaï Castelli (Lotus Elan) 10e. Er streed dit weekend een recordaantal van 9 MGB’s om de GST11-eer. Brian Lambert was de snelste van allemaal en wist ook de enige Porsche 911 in de klasse, bestuurd door Erwin van Lieshout, voor te blijven. Terugkomend op de toerwagens waren er meer Mini’s op de 3e en 4e plaats, Jasper Izaks voor Rob Rappange, met Hemmo Vriend slechts vijfde door een versnellingsbakprobleem. Zijn Ford Falcon zou een nieuwe T10 bak krijgen voor de race. De Lotus Cortina-strijd werd met een klein verschil aangevoerd door Magnus Lillerskog, voor Raffin/Raffin. Zou het Zweden of Frankrijk worden? De grootste pechvogel was Oliver Douglas, die geen tijd kon neerzetten in de Cobra Daytona.

 

Race 1: een spannende wedstrijd met een verwarrende finish

De SuperSixties-race van zaterdag was erg spannend om naar te kijken. Zozeer zelfs dat de man die het bord met de “laatste ronde” moest tonen werd verrast en de race daardoor een ronde te vroeg eindigde. Tot dat moment was er volop actie. Kennet Persson reed de eerste paar ronden aan de leiding, met Armand Adriaans in de achtervolging. Toen de Ford GT40 een kerbstone raakte, kwam er een stuurkogel los en moest Kennet opgeven, waardoor de leiding overging naar de AC Cobra. Luc de Cock in de Lotus Elan, de Sautter/Newall E-type en Roelant de Waard zaten allemaal in kansrijke positie, hoewel De Waard het verprutste toen hij te laat binnenkwam voor zijn stop. In de laatste paar ronden zat Luc de Cock Adriaans op de hielen, terwijl Andy Newall dichterbij kwam. Het had ieder van hen kunnen zijn, maar het was De Cock die Adriaans net voorbleef toen ze de finishlijn passeerden. Het slechte nieuws voor de Belgische veteraan-racer was dat de wedstrijdleider in de verwarring van de laatste ronde besloot om rode vlag uit te hangen. Daardoor ging men voor de uitslag een ronde terug en op dat moment had Adriaans nog 0,19 seconde voorsprong. Newall/Sautter werden als derde geklasseerd met Peter Brouwer in de Lotus Elan als vierde. Vijfde werd de reuzen-dodende Mini van Greg Carini, die opnieuw een fraai robbertje vocht met David Barrere voordat hij een gaatje kon slaan. Bij de finish werden de twee Mini’s gesplitst door Oliver Douglas in de Cobra Daytona, die achteraan was gestart. Hetzelfde gold voor Deenik/Sinke in de Ford Falcon, die naar de 8e plaats waren opgerukt. Roelant de Waard zakte dank zij een draconische straf van 300 seconden naar de 9e plaats in de uitslag. De top-10 werd afgesloten door niemand minder dan Mr Iso Rivolta zelf, Rob Bergmans. Ja, hij heeft een nieuwe racewagen gebouwd en hij ziet er geweldig uit! Hij won ook de invitatieklasse, voor Bernd Horlacher (AH Sebring Sprite) en Frank Weidema (Mini Marcos). In GTS11 nam Erwin van Lieshout het in de eenzame Porsche 911 op tegen maar liefst 9 MGB’s. Hij moest Brian Lambert voor laten gaan, terwijl Holger Felske als tweede aan de meet kwam, maar een straf opliep waardoor hij terugviel naar de vierde plaats achter Antoine Darley en Basile Gronfier. Derde in CT07 werd Rob Rappange in de Morris Cooper S, vlak voor Hemmo Vriend in zijn Ford Falcon, die tweede werd in CT10. Zweden won de strijd in de CT08-klasse: Magnus Lillerskog reed een constante race en wist de familie Raffin achter zich te houden. In GTP<2500 ten slotte waren er geen finishers. Zowel Mark Dols in de Marcos 1800 als Nigel Winchester in de Ginetta G4R vielen na 6 ronden uit, wat erg jammer was omdat ze qua rondetijden erg dicht bij elkaar zaten. We zouden tot zondag moeten wachten om te zien wie de snelste was.

 

Race 2: Luc’s revanche

Luc de Cock compenseerde de teleurstelling van zaterdag met een klinkende overwinning in de tweede SuperSixties-race op Charade. Armand Adriaans leidde vanaf de start in de Shelby Cobra. De Cock zat hem de hele tijd op de hielen en sloeg in ronde 4 toe. Hij bouwde een comfortabele voorsprong op, maar stond vervolgens te lang in pits, zodat hij het weer opnieuw moest doen. Enkele zeer snelle ronden brachten de Cobra al snel weer in zijn vizier. Hij liet er geen gras over groeien en had bij de finish 3 seconden voorsprong. Andy Newall (Jaguar E-type) pakte in de laatste ronde de derde plaats af van Roelant de Waard (Shelby GT350). Peter Brouwer lag aanvankelijk derde in zijn Lotus Elan, maar verloor terrein na een spin. Hij eindigde als zesde achter Oliver Douglas in de Cobra Daytona. Ook Kennet Persson lag een tijdje derde. Gestart vanaf p. 32 verloor hij een zekere podiumplaats toen de gaskabel van zijn Ford GT40 brak. Bart Deenik had een geweldige start in de Ford Falcon en zat vlak achter David Barrere in de Cooper S, maar later in de race zetten de Franse Mini-racers Barrere en Carini de toerwagenklasse opnieuw naar hun hand met een 7e en 8e plaats, Deenik/Sinke eindigden als 9e en Jasper Izaks werd indrukwekkend 10e in zijn geleende Cooper S. Magnus Lillerskog toucheerde zoals velen een tijdstraf voor een te snelle pitstop, maar won toch CT08, voor de andere Lotus Cortina van de gebroeders Raffin. Mark Dols won de kleine GTP-klasse in de Marcos 1800 voor Chas Mallard en Nigel Winchester in de Ginetta G4R. Ze waren alle drie vooral blij dat ze de race hadden uitgereden. Frank Weidema stuurde zijn Mini Marcos naar de overwinning in de invitatieklasse. Tot slot was er volop drama in de zwaarst bevochten klasse, GTS11. Erwin van Lieshout was vastbesloten om de MGB’s te verslaan en slaagde er inderdaad in om met zijn Porsche 911 de leiding in de klasse te nemen. Daarbij miste hij echter het pit window. Zijn te late stop werd beloond met de reglementaire straf van 300 seconden, dus al zijn inspanningen waren voor niets geweest. De MGB van Brian Lambert liep een flink gedeukte achterkant op door een ongelukkige uitremmanoeuvre van een andere deelnemer, maar Brian stuurde de auto desondanks naar de klasseoverwinning. Holger Felske reed een foutloze race en werd tweede. De Darley/Gronfier MGB leek goed voor de derde plaats in de klasse totdat de versnellingsbak kapotging. Egbert Kolvoort profiteerde en pakte de trofee voor de derde plaats, met Fabienne Mütschler op een uitstekende vierde plaats in de klasse.

Uitslagen: https://www.supersixtiesracing.com/results/

Meer uitslagen (wel even navigeren nog): https://www.its-results.com/hvm/2024/4c1cbcc0-a6c0-4004-9d02-8857b4de0932

De nieuwtjes uit Charade lees je in SuperSixties Magazine 2024#2 op de website: https://www.supersixtiesracing.com/wp-content/uploads/2024/06/SuperSixties-Charade-magazine-V1.pdf

De onofficiële niet-kampioenschaps tussenstand na 4 races: download stand