Clash of the titans at Spa

/in /door

(voor Nederlands even naar beneden scrollen)

The Spa Summer Classic always draws a record number of NK HTGT competitors to the Grand Prix Circuit in the Ardennes. This year, the main point of focus was a battle of the titans between three icons of the sixties: the Ford GT40, Shelby Cobra Daytona and Chevrolet Corvette Grand Sport. Michiel Campagne had been fastest in qualifying in the brutal Corvette GS, but at the rolling start it was Olivier Ellerbrock in the Lanzante-run Cobra Daytona who took the lead. For a change the whole field safely negotiated La Source hairpin. However, there was first lap drama elsewhere, sparks flew as Jac Meeuwissen was a passenger in his three-wheeled Big Healey, ending up in the gravel trap. Meanwhile Ellerbrock and Campagne were having a mighty battle. The Corvette took the lead on several occassions, but from the moment they had to negotiate backmarkers, Ellerbrock had a small advantage. The remaining icon, Georg Nolte’s Ford GT40, meanwhile moved up to third. Fastest of the “ordinary” cars was Norbert Gross in his Ford Falcon. The other touring car classes were won by Thomas Ardelt in the Volvo Amazon, Alexander Schlüchter in the Lotus Cortina and Rob Rappange in the Austin Cooper S. De GT classes fell to Sander van Gils (Lotus Elan), Robert Hamilton (Marcos 1800GT) and Fred Corporaal (Lotus Elite). Daniela Ellerbrock took the wheel of the Cobra Daytona for Race 2. She performed a cautious start, allowing Gross to take the lead at La Source. On the following straight, Michiel Campagne immediately powered by to take the lead. Unfortunately, the race was interrupted by a Safety Car period after Nykle Meyer’s Jaguar E-type deposited its oil on the track. There were numerous spins and slides, luckily without any damage. At the restart, the leaders had closed up. Nolte was now holding second and looking for more, but Campagne remained in control. Gross was happy with a podium finish and another class win. The other class winners were as in Race 1, Van Gils, Hamilton, Corporaal, Ardelt and Rappange, with the exception of CT08 which was won by Gerrit Jan van Leenen in a Lotus Cortina.

NK HTGT powered by Visser Contactlenzen 2015 @ Spa Summer Classic
Voorafgaand aan het Spa weekeinde veranderde er nog het één en ander op de inschrijflijst. Zo verdween de Ford GT40 van de Portugees Diogo Ferrao van het toneel, maar kwam die van Georg Nolte ervoor terug. Een andere nieuwe en onbekende naam was die van Daniela Ellerbrock, met een Shelby Daytona Coupé. Dat bleek een serieuze auto te zijn, gerund door het Britse Lanzante team.

Kwalificatie
Maar in de kwalificatie was het gewoon Michiel Campagne die aan twee rondjes genoeg had om de Corvette Grand Sport op de pole te zetten. De tweede tijd was voor Rainer Vorköper in de Jaguar low-drag, die altijd snel is op Spa. Norbert Gross kwam zoals altijd weer zeer goed beslagen ten ijs, de groen-wit-gouden Falcon wordt bijna wetenschappelijk voorbereid op elke race. In CT10 kan niemand aan hem tippen, maar Asterix is pas tevreden als hij het van iedereen wint. Hij mocht starten van P3. Mevrouw Ellerbrock bouwde het rustig op en eindigde op de vierde plaats. Er bleek overigens ook een meneer Ellerbrock te zijn. De vijfde tijd was voor Rob Bergmans, met verse wielen onder de Iso Rivolta. Op P6 noteerden we de snelste Lotus Elan en die werd bestuurd door iemand die we al een tijd niet gezien hadden, Sander van Gils. Frits Campagne was de volgende op de tijdenlijst, maar niet in zijn Ford Falcon, want die zat in de lappenmand. In plaats daarvan bestuurde hij de gele Corvette Stingray en dat was, zo zei hij, verslavend. Achter Nolte in de GT40 volgde een rijtje CT10 bolides: Bijleveld/v.d. Ende, Deenik, Waaijenberg en Adriaans. In GTS11 had Theo van Gammeren de beste tijd met de Porsche 911, voor de verrassende Mark Dols in de MGB. De snelle Marcos wist geen tijd te zetten, want Richard Evans, onze specialist in vloeistoflekkages, moest al na 1 ronde naar de kant met een afgebroken koppeling in het remsysteem. Bob Stevens was weer sneller dan vader Jos en Bert du Toy van Hees troefde Corporaal en Lombard af in de kleine GT-klasse. In CT08 was Schlüchter in zijn Lotus Cortina, geheel volgens verwachting, de snelste. Bij de Mini’s was de volgorde Rappange – Ebdon – Span, want René de Vries, Bert Mets en Nico van Velzen reden op Brands Hatch en het duo Izaks/Verzijlbergen was nog niet gearriveerd. En ja, er was ook een deelnemer in CT09 en wel Thomas Ardelt in de hagelwitte Volvo Amazon, een auto die we al vele malen aangekondigd hadden gezien en die nu eindelijk klaar was.
Helaas was de kwalificatie voor sommigen meteen het laatste optreden van het weekend. Dols en Deenik hadden mooie tijden gezet, maar konden moesten verder aan de kant blijven vanwege uitgelopen krukaslagers. Stephen Perry had allerlei hoogst onduidelijke problemen met zijn Ford V8 die resulteerden in gesmolten bougies. Hij besloot om zijn huiswerk over te gaan doen. Lars Bondesson moest de motor van zijn Lotus Elan wisselen en de Shelby Mustang van het duo Van Putten / Voerman had een vermoedelijk gescheurde kop. ’s Avonds laat was hier een heel leger experts mee bezig. “Scartie” was tijdens de kwalificatie de startmotor van zijn Lotus Elan verloren, maar de baancommissarissen bezorgden hem weer netjes terug zodat hij er weer op kon worden geschroefd.
Race 1
De wedstrijdleiding had dit jaar gekozen voor een rollende start. Niet zo’n gek idee, want het is altijd een hoop gedoe voordat zo’n groot veld netjes stilstaat. Nu rolden vijftig auto’s min of meer in formatie naar de startstreep en mocht er, mits je de chicane door was, ingehaald worden vanaf het moment dat de lichten uitgingen. Voor Frank Romo ging dat helaas niet lukken, hij moet zijn Lotus Cortina nog voor de start aan de kant zetten met een doorgeslagen koppakking.
Of er een verband is met de rollende start, is de vraag, maar het hele veld kwam zonder problemen door de Source haarspeldbocht. Verrassend was wel dat de blauwe Cobra Daytona, bestuurd door Olivier Ellerbrock, de eerste was die de hoek om kwam zetten. Michiel Campagne liet dit echter niet op zich zitten, hij vloerde het gaspedaal van de Corvette Grand Sport en dook als eerste de Eau Rouge bochtencombinatie in. Ook Nolte had een goede start, hij lag derde, voor Vorköper en Gross. Voor Jac Meeuwissen eindigde de race in de eerste ronde, hij parkeerde zijn driewielige Healey al vonken sproeiend in de grindbak van Stavelot. Ondertussen had Ellerbrock de leiding weer teruggepakt, hij kwam als eerste uit de Bus Stop.
Bij de tweede doorkomst was het alsnog dringen in La Source. Roeland Voerman koos voor een wijde lijn en moest Martin Bijleveld in de Falcon en Rob Bergmans’ Iso voor laten gaan, terwijl Frits Campagne op zijn bumper terechtkwam. Verderop kwam niet alleen Richard Evans naar voren in zijn blauwe Marcos, maar ook Robert Hamilton in een oranje exemplaar voorzien van een onafhankelijke achterwielophanging. Hamilton kennen we uit vroeger tijden, toen reed hij in een Triumph TR4, en in deze smetteloos uitziende Marcos ging hij werkelijk als een raket. Thomas Ardelt had het duidelijk naar zijn zin, hij smeet zijn Volvo tegen Eau Rouge op, waarbij hij de Lotussen van Lars Bondesson en Gerard Zwart het nakijken gaf.
Bij de Bus Stop kwam het veld weer in beeld en het was Ellerbrock die aan kop ging, voor Michiel Campagne. Zij hadden al afstand genomen van Nolte, die kort voor Gross reed. Bergmans had terrein verloren, Bijleveld lag nu vijfde voor Voerman en de snelle Sander van Gils. Daarna volgden Waaijenberg, Adriaans en Vorköper, die zijn vorm uit de kwalificatie niet kon vasthouden en uit de top-10 dreigde te worden verbannen door Frans van Maarschalkerwaart in de Shelby. Bob Stevens bezette P2 in GTS10 voor vader Jos, terwijl GTS11 een Porsche onderonsje was met Theo van Gammeren voor Erwin van Lieshout, maar lang zou dat niet duren want Hamilton en Evans kwamen met rasse schreden dichterbij. Daarachter streed een MGB trio bestaande uit Niek van Gils, Edwin Dijkman en Egbert Kolvoort. Ardelt wist zijn Zweedse tank nog altijd voor de Zweed Bondesson te houden – de reservemotor van de blauwe Lotus had grote moeite om heuvelop te rijden.
Michiel Campagne haalde nu alles uit de kast en wist de leiding weer over te nemen. Bij het ingaan van Eau Rouge blokkeerden elke ronde even de voorwielen van de Grand Sport, wat zorgde voor onheilspellende rook. Een GT40 opgejaagd door een Falcon is een merkwaardig gezicht, ook al hebben ze onder de kap dezelfde techniek, Nolte hield stand voor Gross. Voerman lag nu op P5, achtervolgd door Bijleveld en Sander van Gils, terwijl Bob Stevens nu Max Boodie in zijn Mustang als buffer naar zijn vader had.
Daarachter volgde Bas Jansen, de snelste resterende Healey en oudgediende Maarten Fokke, als altijd onderweg in een Shelby Mustang, in gevecht met Thomas Kargus in de Lotus Elan. Hamilton ging nu aan de leiding in GTS11, voor Van Gammeren, Evans en Van Lieshout. Bij de kleine toerwagens was het Rob Rappange op ruime afstand voor Klaas Span. Roger Ebdon had moeten opgeven met een kapotte koeling en bij Jasper Izaks was een aandrijfas gebroken. Van Gils leidde nog immer het MGB treintje. In CT08 had Alexander Schlüchter een grote voorsprong op Gerrit Jan van Leenen en Gerard Zwart. Van Leenen werd achtervolgd door Michel Lombard in de Alpine A110 niemand minder dan Jochem Kentgens. Na wat laatste afstelwerkzaamheden door motorbouwer Joe Willems liep de Morgan +4 nu eindelijk goed, en hij bleef rijden ook! Jochem moest eerst even acclimatiseren, gewend als hij is om na een paar rondjes te stranden, maar naarmate de race vorderde kreeg hij de smaak te pakken.
Intussen had Ellerbrock de leiding weer in handen en waren de banden van de Corvette Grand Sport, die bij de start al niet okselfris waren, aan hun eind, zodat Campagne zijn aanvallen moest staken. Voerman was nu los van het achtervolgende groepje, waarbij Bergmans en Frits Campagne zich hadden aangesloten. Vorköper had het tempo weer wat opgeschroefd en werd door Dirk Waaijenberg’s Falcon de heuvel opgeduwd.
Bob Stevens probeerde voorbij Frans van Maarschalkerwaart te geraken, terwijl Jos Stevens hetzelfde probeerde bij Max Boodie en Nykle Meijer. De E-type van Meijer maakte daarbij indruk door de keiharde knallen die hij bij gas loslaten produceert. De beide Marcossen voerden nu de GTS11 klasse aan, waarbij Evans alles probeerde om aan te haken bij Hamilton. De non-V8 toerwagens werden verrassend aangevoerd door Rob Rappange, nadat Schlüchter bij een uitstapje flink tijd was verloren. De MGB-trein werd nu aangevoerd door Edwin Dijkman en was een rijtuig korter geworden omdat Egbert Kolvoort zijn auto met een afgelopen v-snaar moest parkeren. De beide Lotus Elites van Bert du Toy van Hees en Detlef Kroh maakten simultaan een pitstop. Kroh kon weer verder, maar voor Du Toy van hees zat het weekend erop met wederom een kapot differentieel. Dit alles gaf de leiding in de klasse aan Fred Corporaal in de derde Lotus Elite, die echter op moest passen voor Lombard met zijn Alpine. De Lotus Elan van rookie Jean-Christophe verloor opnieuw de startmotor, misschien moeten we zijn schuilnaam maar veranderen in “Startie?”.
Terwijl de eerste achterblijvers gelapt werden, slaagde Ellerbrock erin een gaatje te slaan. Bergmans was de pits in gegaan om een raar geluid te onderzoeken, maar er was niets te zien en dus ging hij maar weer door. Voerman’s Shelby kreeg toch weer problemen, Frits Campagne passeerde Sander van Gils en Van Maarschalkerwaart had nu Bob Stevens, Max Boodie, Nykle Meijer en Jos Stevens achter zich aan. Even later maakte Bob een foutje en had hij ineens Jos weer in de spiegel. Kargus knokte zich langs Fokke, Schlüchter ging voor bij aan Rappange en Bondesson wist zich eindelijk te ontdoen van Ardelt’s Volvo.
Vooraan was de situatie stabiel, hoewel Gross nog steeds kort op Nolte zat, maar vanaf plaats 5 ging het er hectisch aan toe. Uiteindelijk was het Sander van Gils die na een paar zeer snelle rondjes deze plek pakte, voor Bijleveld, die Frits Campagne nipt voor wist te blijven. Vorköper herpakte zich en eindigde voor Adriaans en Waaijenberg. Bob Stevens herstelde zich goed, pakte weer drie plaatsen en werd elfde, voor Meijer en Jos Stevens. Hamilton won GTS11, hij had uiteindelijk zelfs Kargus, Fokke en Oprey als buffer naar Evans. Dit ondanks het feit dat Evans geen millimeter aan de kant ging voor de leider, daarbij alle blauwe vlaggen negerend. Schlüchter en Rappange pakten de winst in CT08 en CT06 en Ardelt deed hetselfde in CT09, maar daarin was hij dan ook de enige deelnemer. Niek van Gils won de MGB-klasse van Edwin Dijkman en Fred Corporaal pakte de winst bij de kleine GT’s met een voorsprong van 3 seconden op Lombard.
Race 2
Noest sleutelwerk maakte dat veel van de uitvallers weer aan de start konden komen. De Healey van Bas Jansen offerde een naaf op voor de auto van Jac Meeuwissen. Klaas en Timo Span repareerden het koelsysteem van Ebdon’s Cooper. De nr. 172 Shelby werd weer opgelapt, de Abarth-kruiskoppeling gerepareerd en de Lotus-startmotor weer vastgezet. En terwijl andere teams aan het barbecueën waren, was in pitbox 1 door het team van Gross een mobiele rollenbank opgebouwd waar de Volvo van Thomas Ardelt in de toeren gejaagd werd. Het uiteindelijke resultaat: een winst van 30 pk.
Zondagmiddag, 25 minuten voor de start. Her en der stapt al eens iemand in zijn auto, maar de meeste coureurs hangen nog wat rond, als ineens het licht aan het einde van de pitstraat op groen gaat. Een oproep heeft niemand gehoord. De regel is dat je een half uur van te voren klaar moet staan, maar zonder vooropstelling is daar weinig aanleiding toe. Druppelsgewijs gaat iedereen de baan op en dan ineens gaat het hek dicht. Dirk Waaijenberg, Harmen van Putten en Michel Oprey zijn dan nog bezig hun gordels vast te maken, terwijl Ron Verzijlbergen wel klaar was, maar ingeparkeerd stond. Zij starten dus noodgedwongen helemaal achteraan.
Na een rondje achter de Safety Car gaan de lichten uit en is het verrassend Norbert Gross die als eerste de Source uitkomt. Michiel Campagne gebruikt de overvloedige pk’s van de Corvette Grand Sport om er in de afdaling naar Eau Rouge voorbij te accelereren. Daniela Ellerbrock (die nu de Shelby Daytona bestuurt) is als derde weg, voor het gele plastic duo Sander van Gils / Frits Campagne en Jaap van der Ende in de Ford Falcon. Even later pakt Adriaans Van der Ende voor de tweede plaats in CT10. Jos Stevens ligt deze keer voor Bob, zij vechten om P2 in GTS10.
Gross geeft niet op: bij het aanremmen van de Bus Stop aan het eind van de tweede ronde zit hij voor de Grand Sport en hij gaat zelfs als leider over de lijn. Michiel Campagne stelt nu echter orde op zaken, nadat ze naast elkaar door de Source zijn gegaan neemt hij definitief de leiding. Georg Nolte heeft een slechte start gehad in de GT40, maar is Van der Ende en Van Gils inmiddels voorbij, terwijl Frits Campagne en Daniela Ellerbrock er even later ook aan moeten geloven. Jochem Kentgens gaat lekker, hij zit voor Gerrit Jan van Leenen en Edwin Dijkman. Thomas Ardelt spuit met zijn 30 extra pk’s als een raket tegen de berg omhoog, maar elders laat hij het liggen want zijn rondetijden zijn maar 1,5 seconde sneller. Jos Stevens gaat in Eau Rouge voorbij aan Van der Ende, en daarachter is een mooi gevecht gaande tussen Max Boodie, Nykle Meijer en Rob Bergmans, totdat Meijer er in de dubbele linkse af spint over zijn eigen olie. In GTS11 is Hamilton duidelijk sneller dan Evans, de blauwe Marcos kan niet bijblijven, tot zichtbare frustratie van de piloot. Michael Vollmar bestuurt nu de gele Lotus Elite en is in gevecht met Peter Struik in de MGB. Het publiek geniet van de een overvloed aan inhaalacties, omdat de snellere achteraan-starters door het veld naar voren gaan. Maar dan ontstaat achterop het circuit een chaos: de één na de ander glijdt uit over de olie van Meijer’s E-type, gelukkig zonder verdere brokken.
Terecht beslist de wedstrijdleiding om de Safety Car in de baan te brengen, maar de kop is al voorbij. In plaats daarvan is het Hamilton op P13 die wordt opgepikt. Iedereen sluit aan, Evans voorop, want die ziet kansen. Ondanks het feit dat ze “vrij” rijden, gaan ook de leiders netjes van het gas af. Zo ontstaan er twee groepen. De tweede daarvan wordt echter niet aangevoerd door raceleider Michiel Campagne, maar door de allerlaatste man in de race, de net niet gelapte debutant Dierk Adoms in zijn MGB. De arme Dierk komt nog snelheid tekort, maar hij heeft zich het gehele weekend keurig gedragen en is niemand tot last geweest. Daar wordt hij nu voor beloond met twaalf ongeduldig trappelende vechtjassen die in zijn nek hangen!
Na drie langzame ronden wordt het veld weer losgelaten, te beginnen met de tweede groep, die strijdt om positie 13. Evans doet meteen een alles-of-niets poging om Hamilton uit te remmen in La Source. Het wordt niets, en het is Thomas Kargus in de Lotus Elan die profiteert, hij gaat als eerste Eau Rouge door, gevolgd door Pieter Boel in de Shelby Mustang, daarna komt Hamilton en dan pas Evans. Alexander Schlüchter moet zijn Lotus Cortina met pech in de pits zetten en geeft daarmee de leiding in CT08 aan Gerrit Jan van Leenen.
Intussen nadert de Tête de la course de startlijn en kunnen ook zij weer gaan racen. Dierk Adoms kiest eieren voor zijn geld en maakt al voordat het licht op groen gaat ruimte, zodat het hele rijtje kemphanen hem voor de Source al voorbij is. Nolte doet in de haarspeld een poging om met zijn GT40 de Falcon van Gross uit te remmen, maar hij gaat wijd en moet de positie teruggeven. Frits Campagne en Sander van Gils strijden om P5 en daarachter zijn Adriaans, Van der Ende en Bergmans in gevecht.
In de tweede groep komt ondertussen Roel Korsten naar voren met zijn Mustang. Evans’ Marcos heeft het weer begeven en Hamilton wordt nu bedreigd door nog twee V8’en, namelijk de Falcon van Waaijenberg en de Shelby Mustang van Harmen van Putten, gevolgd door Van Gammeren in de 911. Rappange voert de kleine toerwagenklasse aan, maar om de tweede plaats is een gevecht gaande tussen Klaas Span en Roger Ebdon. Helaas voor Ron Verzijlbergen kan hij zich daar niet in mengen, het Fiat-motortje loopt niet lekker en hij moet zelfs even de pits in. Bij de kleine GT’s heeft Fred Corporaal met de Lotus Elite steeds aan de leiding gereden, maar nadat de Safety Car de baan heeft verlaten is het Michel Lombard die toeslaat en met zijn Alpine A110 de Lotus-dominantie doorbreekt.
Vooraan zijn de kaarten nu geschud, maar Sander van Gils en Frits Campagne zijn nog volop in de slag en Bergmans pakt Van der Ende. In de tweede groep rukken de dikke Fords verder op, Van Putten is Kargus voorbij, Waaijenberg en Boel hebben het druk met elkaar en Hamilton probeert Korsten weer in te halen. Dijkman passeert van Leenen en Span en Ebdon zijn ook nog aan het bakkeleien.
Helaas zit het er dan op, al na 9 ronden valt de vlag. De winst gaat deze keer naar Michiel Campagne, voor Georg Nolte. Norbert Gross is weer onverslaanbaar bij de toerwagens en blijft zelfs de GTS12 winnende Cobra Daytona van Ellerbrock voor. Sander van Gils beslist het duel met Frits Campagne in zijn voordeel en is weer de beste in GTS10. Adriaans, Bergmans en Jos en vader en zoon Stevens maken de top-10 vol, want Van der Ende krijgt straf wegens grensoverschrijdend gedrag. Gerrit Jan van Leenen wint CT08 voor Gerard Zwart, Rob Rappange is de beste Mini, Klaas Span pakt P2 in de klasse voor Ebdon en ook Ardelt noemen we nog een keer, want hij reed hem weer uit! Bij de kleine GT’s was de winst als gezegd voor Lombard, Corporaal wordt nog tweede ondanks een in de laatste ronde zieltogende Lotus. GTS11 is opnieuw voor Robert Hamilton, Theo van Gammeren wordt tweede en ook de derde plaats van Niek van Gils is vermeldenswaard, want veroverd met een MGB.

Starring roll for René de Vries at Brands Hatch

/in /door

(voor Nederlands even naar beneden scrollen)

The NK HTGT was back at Brands Hatch for the Masters Historic Festival. The first race was on the long Grand Prix track. Extra interest was added by intermittent light rain, making track conditions variable. Michiel Campagne had been fastest in qualifying in his 650 bhp Corvette Grand Sport, but it was Rob Bergmans in the Iso Rivolta who made the best start. Martin Bijleveld was another fast starter in his Ford Falcon. Two corners later, in Graham Hill Bend, Bijleveld ran wide, allowing Michiel Smits in the Shelby Mustang to pass, followed shortly afterwards by arch rival Norbert Gross in his Falcon. Alexander Schlüchter in his Lotus Elan was the fourth candidate in this fierce battle for third. Bergmans had to relinquish his aspirations for the podium when he spun at the bottom of Paddock Hill Bend, while Schlüchter had a déja-vu of last year’s race, being mangled again, this time between Bijleveld’s Falcon and the Iso Rivolta. In the small class René de Vries was dominant, easily holding position in the top-10. That is, until he fell victim to Paddock Hill Bend, where he ended his race in the gravel trap after a double backflip. Even though there were six other Mini Coopers in the race, it was the crowd favourite Fiat Abarth 1000, brilliantly driven by Jasper Izaks, that took the win in the baby class.

The races on monday were held on the short “Indy” circuit, with GT’s and touring cars each having their own race.
In the GT class, Matthijs Bakker took the wheel of the Corvette Grand Sport, setting the pole time ahead of Michiel Smits. A surprising third was young Bob Stevens in the Lotus Elan. Bob had a bad start and it was Schlüchter who move up to second at the start, while Richard Evans shot into fourth in his Marcos. However, V8 power ruled and it was Bakker who controlled the race, while it took Smits a couple of laps to shake off Schlüchter. Evans had to relinquish a couple of places, but had no trouble in winning the GTS11 class, ahead of Nico Zonneveld in his Morgan +4.
The hero of the touring car race was René de Vries. His team had worked long hours to get the Mini fixed and both car and driver were ready in time for qualifying. Unfortunately his race didn’t last long, as Roel Korsten lost his Mustang in the first corner mêlee. Everyone managed to avoid him, but in doing so René de Vries had no other option than to take to the gravel, finally getting stuck at just about the spot were he had landed the previous day. The big question of the race was if local Mini experts Phil Anning and Jonathan Lewis would be able to keep up with the Falcons of Norbert Gross and Jaap van der Ende. Lewis was close for a while, but the hoped for fight didn’t materialize. An entertaining midfield battle was won by Rob Rappange, who finished seventh in his Mini Cooper, ahead of Jasper Izaks. NK HTGT 2015 powered by Visser Contactlenzen op Brands Hatch
Het Masters Historic Festival is een zeer Brits racefeestje waar het NK HTGT voor het tweede jaar een zeer gewaardeerde gastrol speelde. Op de inschrijflijst stonden een kleine 40 deelnemers, waaronder een aantal Engelse gastrijders met Mini’s en een Lotus Elan. De Elan is sowieso een populair karretje in het NK HTGT dit jaar: er stonden er maar liefst 7 aan de start en dat zou er nog één meer zijn geweest als Alex Korle niet bij een proefritje zijn diff in de soep had gedraaid. Hij was gelukkig nog thuis toen het gebeurde en had dus zijn Alfa Giulia Spider opgeladen.
Kwalificatie
Er was geen vrije training deze keer, na een lange dag wachten moesten de NK rijders op zaterdag meteen aan de bak voor de kwalificatie op het lange Grand Prix circuit. Velen begonnen rustig, want naast de beruchte Paddock Hill Bend is ook Surtees, de lange linkse doordraaier waar je van het korte naar het lange circuit gaat, een lastige bocht. We zagen in beide bochten heel wat alternatieve lijnen, sommige meer naast dan op de baan! Maar er waren ook mannen die er meteen vol tegenaan gingen, zoals Rob Bergmans, die als eerste de baan opging. Hij werd gevolgd door de al even fanatieke Alexander Schlüchter, die dit weekend ook actief was in de Masters Pre-66 Touring Cars met zijn Lotus Cortina. Ook Michiel Smits en Harmen van Putten hadden al eerder gereden met de Shelby’s, tijdens de kwalificatie voor de Masters Pre-66 GT’s. Voor de Ford Falcon van Matthijs Bakker duurde het optreden op Brands Hatch welgeteld één ronde: hij zette de auto in de pits met een overmatig hoge olietemperatuur en kreeg van de motorbouwer het advies de (verse) krachtbron verder te sparen. Frustrerend, maar ook dat hoort bij racen.
Michiel Campagne reed hier vorig jaar vooraan in de “gewone” Corvette Stingray, dus het was geen grote verrassing dat hij aan het stuur van de Grand Sport de snelste man was. De tweede plek was voor Rob Bergmans in de Iso Rivolta, waarmee de twee aanwezige Chevrolet V8’s de eerste rij bezetten. Derde was Schlüchter in de Lotus Elan, en daarna volgde pas de eerste van de in totaal 8 Ford V8’s, Michiel Smits in de Shelby Mustang. Vijfde en eerste bij de toerwagens was Norbert Gross, op de voet gevolgd door Martin Bijleveld, beide in een Ford Falcon Sprint. Jos Stevens was zevende in de Lotus Elan , voor Harmen van Putten in zijn Shelby. Op P9 volgde de snelste van alle dwergen, René de Vries in zijn Mini Cooper S, die zelfs de lokale Mini-expert Zack Booth het nakijken gaf. De top-10 werd volgemaakt door rookie Roel Korsten. Elfde en snelste in CT08 was gastrijder Graham Wilson in de Lotus Cortina. Maar de concurrentie, in de vorm van Frank Romo, moest slechts 2 seconden op hem toegeven, en er had nog wel meer ingezeten als Frank niet een touché met de vangrail zou hebben gehad. In GTS11 was Nico Zonneveld de snelste in de Morgan, voor Erwin van Lieshout in de enige aanwezige Porsche. Richard Evans was slechts derde in de Marcos, ongetwijfeld omdat hij nog wat voorzichtig was na zijn klapper van vorig jaar. Na de kwalificatie moest er her en der gesleuteld worden. Mark Dols had een kapotte koppeling – uiteindelijk kon hij van Rhea Sautter een druklager lenen… onderhuids is zo’n MGB eigenlijk gewoon een E-type. Thomas Kargus had een gescheurde velg. Hij had er maar vier meegenomen, maar met zo’n overdaad aan Lotus Elans lukte het hem om een wiel te lenen.
Race 1
Zondag, aan het eind van een nog langere dag wachten dan de voorgaande, was het dan eindelijk zover: race 1. Met af en toe een lichte motregen was de conditie van het wegdek op het Grand Prix circuit wisselend. Voor Niek van Gils, die we al een hele tijd niet gezien hadden in het NK, was dit aanleiding om met zijn Lotus Elan uit de pits te starten. Niet zo’n gek idee als er een kleine 40 auto’s op Paddock Hill Bend afstormen. Maar het ging allemaal goed en het was Rob Bergmans in de Iso Rivolta die de beste start had. Ook Martin Bijleveld had een topstart in zijn Ford Falcon. Twee bochten verder, in Graham Hill Bend, kwam hij echter naast de baan terecht en kon Michiel Smits in de Shelby zich erlangs wurmen, even later gevolgd door aartsrivaal Norbert Gross. Daarachter was het Zack Booth, een jong talent uit de Mighty Mini-klasse die aan het stuur van de Cooper S van Jonathan Lewis oprukte vanaf P13 en aanhaakte bij Bijleveld. Helaas duurde zijn feestje maar één ronde, toen moest hij de auto uit laten rollen in Surtees. Vervolgens was het Alexander Schlüchter in de Lotus Elan die zich had ontworsteld aan de Lotus Cortina van Wilson en zich op de bumper van de Falcon meldde. Mark Dols had de techniek weer helemaal voor elkaar en ging in Surtees buitenom bij Erwin van Lieshout. Bob Stevens in de Lotus Elan had bij de start zijn vader Jos te pakken genomen en had bovendien Frits Campagne in de Ford Falcon en Roger Ebdon in de Mini ertussen als buffer. Achteraan was het Gerrit Jan van Leenen in de Lotus Cortina die een treintje bestaande uit Christoff Forell (Triumph TR4), Alex Korle en de beide Lotussen van Van Gils en Kargus aanvoerde.
In de tweede ronde begon het wat harder te regenen. René de Vries had nu de leiding in de kleine klasse en streed met Harmen van Putten in de Shelby. Daarachter leidde Nico Zonneveld GTS11, op ruime afstand voor Richard Evans en Mark Dols. Rhea Sautter was goed gestart in haar E-type en hield de deur stevig dicht voor Bob Stevens en Frits Campagne. Gerrit Jan van Leenen had daar minder succes mee, hij had van Gils en Forell voorbij moeten laten, en Korle en Kargus wilden er duidelijk zichtbaar ook langs.
De regen zette niet door en het was nu Norbert Gross die de snelste man op de baan was, daartoe aangezet door Michiel Smits die dicht achter hem zat. Gross was zelfs zo snel dat hij in Surtees binnendoor piepte bij Michiel Campagne. En dat was goed nieuws voor Bergmans, die de Corvette steeds dichterbij had zien komen. Om de vijfde plaats ging het tussen Bijleveld, Schlüchter, Wilson en Roel Korsten. Jasper Izaks was bij de start van P21 naar P13 gesprongen en vermaakte zich prima op de natte baan, maar kreeg nu toch te maken met Roger Ebdon, die in zijn Mini was vetrokken van P26.De speakers hadden grote moeite met de namen van de deelnemers, vooral Maarschalkerwaart kostte de nodige tongbrekens, hetgeen ze er niet van weerhield het bij herhaling uit te proberen te spreken. Frans van M. was intussen in gevecht met Nico Zonneveld, terwijl daarachter Ebdon en Izaks streden. Daarop volgde een enorme groep onder leiding van Rhea Sautter, gevolgd door Bob Stevens, Frits Campagne, Rob Rappange, Richard Evans, Jos Stevens, Roland Zoomers, John Faux en Mark Dols. Nog weer verderop deed Klaas Span een poging binnendoor te steken bij Bert Mets, net op het moment dat de wedstrijdleiding hem een straf van 10 seconden oplegde wegens een verkeerde startpositie, een misdrijf waar ook Wilson voor gestraft werd.
De ronde erop wist Zonneveld zijn Morgan nog steeds voor de Shelby te houden, maar Ebdon was nu ontsnapt en in gevecht met Bob Stevens, terwijl Frits Campagne en Jos Steven het met Jasper Izaks aan de stok hadden, Rob Rappange in de sandwich zat tussen de E-types van Sautter en Zoomers en Mark Dols voorbij gestoken werd door Bert du Toy van Hees in de Lotus Elite. Het werd weer wat droger en de rondetijden gingen verder omlaag. Michiel Campagne was weer langs Gross gegaan, die nu last kreeg van een aandringende Smits. Bergmans trapte voor wat hij waard was en zette een nieuwe snelste ronde, maar Campagne volgde toch op slechts 0,3 seconde. De actie bereikte een hoogtepunt toen Smits, die we hier tijdens de Gentlemen GT race veelvuldig door de grindbak hadden zien gaan, in Paddock Hill Bend de derde plaats ontfutselde aan Gross. Ongeveer tegelijkertijd was het leidende tweetal in de Druids haarspeldbocht aangeland en daar pakte Michiel Campagne de leiding over van Bergmans, terwijl Schlüchter even later zijn Lotus Elan langs Bijleveld naar P5 stuurde. En ja, Frans van Maarschalkerwaart was nu ook langs Nico Zonneveld, terwijl Ebdon in de tang zat tussen Frits Campagne en Jos Stevens.
Michiel Campagne begon nu gas te geven. Bergmans probeerde te volgen maar moest zijn podiumaspiraties opgeven na een spin onderaan Paddock Hill Bend, waardoor Smits en Gross erlangs konden. Jos Stevens probeerde zoon Bob terug te pakken, maar Nico Zonneveld zat er nog tussen. Rob Rappange had zijn Mini aan het achterklepje van Jasper Izaks’ Abarth gehaakt. Bert Mets had Klaas Span weer teruggepakt, Frank Romo bedacht zich dat hij niet in een Mini maar in een Lotus Cortina zat en ging er ook maar voorbij en MGB-piloot Egbert Kolvoort maakte gebruik van de situatie door ook een plekje van Span af te pakken.
Bij het ingaan van de achtste ronde waren de eerste achterblijvers inmiddels gelapt. In Paddock Hill Bend steeg ineens een stofwolk op. Het bleek René de Vries te zijn. Hij was met afstand de snelste man in de klasse in zijn Mini Cooper, maar werd nu het slachtoffer van de meedogenloze grindbak waar zijn voorbeeld Jonathan Lewis die ochtend ook al in geëindigd was. Met dit verschil dat René het een stuk spectaculairder deed, zijn afsprong bestond uit een dubbele achterwaartse salto met schroef. Gelukkig was René OK, shaken but not stirred zou james Bond zeggen. Het gevecht Bob Stevens – Jos Stevens speelde zich nu af rond de Ford Falcon van Frits Campagne, terwijl Nico Zonneveld last had van een dipje. Richard Evans perste er daarop drie razendsnelle ronden uit, wat hem in staat stelde om de leiding in GTS11 van Nico over te nemen.
Bijleveld had intussen weer orde op zaken gesteld, maar Schlüchter liet dit niet op zich zitten en stuurde zijn Elan binnendoor in Surtees Bend. Bij de familie Stevens had Jos eindelijk zijn oranje Elan langs de groen-gele van Bob weten te sturen, maar dat was even later alweer andersom, terwijl het trio Ebdon-Izaks-Rappange nu streed om P1 in de kleine klasse. Erwin van Lieshout en Mark Dols gingen naast elkaar door Surtees; toen ze weer in beeld kwamen in Clearways was het de Porsche die voor de MGB lag. Achteraan het alfabet ging de strijd tussen Zoomers en Zonneveld, terwijl Bert Mets werd opgejaagd door Egbert Kolvoort.
Bijleveld probeerde nu Schlüchter uit te remmen in Druids, iets wat misschien wel zou kunnen met een Falcon op Avons op een ietwat vochtige baan?! Het kon niet, zo bleek, maar bezorgde wel de speaker een hartverzakking. Bob Stevens prikte zijn Elan in Surtees binnendoor bij de Shelby van Frans van Maarschalkerwaart en zorgde zo voor een goede buffer naar Jos, terwijl Nico Zonneveld aanhaakte bij Evans. Andere strijdende duo’s in deze fase waren van Putten-Wilson, Dols-du Toy van Hees en Bondesson-van Gils.
Bijleveld en Sclüchter waren nog steeds volop in gevecht, maar ondanks dat waren ze naar Bergmans toegereden. Bijleveld probeerde opnieuw Schlüchter uit te remmen in Druids. Dat lukte wederom niet, maar hij gaf deze keer niet op een vervolgde zijn weg over het gras. Tegen de tijd dat ze Graham Hill Bend bereikten reed de Ford Falcon weer op het asfalt, waar het al vrij druk was met een Iso en een Lotus. Voor Schlüchter een déja-vu van vorig jaar: toen zat hij klem tussen een Shelby en een Corvette, nu werd hij gemangeld tussen een Falcon en een Iso Rivolta. Het gevolg was krek hetzelfde als een jaar eerder: hij moest uitwijken naar het gras en verloor veel tijd. De wedstrijdleiding was zowaar mild en gaf hem deze keer geen straf voor het overschrijden van de track limits.
De race zat inmiddels in de eindfase, met Michiel Campagne op 5 seconden voor Michiel Smits en Gross zo’n 20 seconden daarachter. De strijd om de plaatsen 4-5-6- was ook gestreden, met Bijleveld voor Bergmans en Schlüchter als eerste 4-cilinder en winnaar in GTS10. Harmen van Putten had de dreiging van Wilson afgeslagen en finishte als zevende, derde in GTS12. Wilson won de Lotus Cortina klasse met grote overmacht. De top-10 werd volgemaakt door Roel Korsten (derde in CT10 in de Ford Mustang), voor een strijdend trio Lotus Elans dat werd aangevoerd door Bob Stevens, met Jos Stevens en John Faux binnen een seconde. In GTS11 was de finish al even spannend, met een licht rokende Marcos van Evans als winnaar, terwijl Nico Zonneveld op 0,05 seconde voor Erwin van Lieshout over de streep kwam. En dan waren er nog de kleine toerwagens, vooraf aangekondigd als het speelterrein van de Mini’s. Dat gold misschien voor de zandbak, maar op de baan was het Jasper Izaks die het chauvinistische Britse Mini-peloton het nakijken gaf met zijn Fiat Abarth. Ebdon kwam 0,2 seconde tekort, Rappange 0,4. Precies om half 7 was het feest klaar en konden de speakers aan de beademing! Respevt voor deze mannen die vanaf 9 uur ’s ochtends non-stop aan het woord waren.
Kwalificatie en Race 2, GT’s
Op maandag was het eindelijk een keer vroeg opstaan, om kwart over 9 waren de GT’s al aan de beurt voor hun kwalificatie. Helaas zonder Rob Bergmans, want de Iso Rivolta stond al op de trailer. Na de kwalificatie op de lange baan had het team geconstateerd dat één velg een scheurtje vertoonde, maar na de race waren het meerdere velgen. En op een gebroken wiel zit je niet te wachten, dus er zat niets anders op dan de tweede race te laten schieten.
De tijdenlijst werd al snel aangevoerd door de Corvette Grand Sport, maar niet met Michiel Campagne aan het stuur. Het was Matthijs Bakker die van Michiel het aanbod kreeg om deze race te rijden en zich dat geen twee keer liet zeggen. Michiel Smits was tweede snelste in de Shelby en op plaats drie eindigde verrassend Bob Stevens in de Lotus Elan. Hij klopte Alexander Schlüchter met 0,05 seconde. Op P5 was het Harmen van Putten in de tweede Shelby, voor nog meer Lotus Elans, Jos Stevens en John Faux, dan Evans in de Marcos, van Gils in weer een Elan en Nico Zonneveld in de Morgan. Helaas gingen er in deze kwalificatie twee auto’s stuk: bij Bert du Toy van Hees gaf het differentieel de geest, terwijl Erwin van Lieshout een motorstoring kreeg.
Zo bleven er 19 auto’s over voor de race, evengoed voldoende voor een spannende race op het korte baantje van minder dan 2 kilometer. Een baan die je toeschouwer bovendien vanaf de meeste plaatsen bijna helemaal kunt overzien. Helaas voor Bob Stevens had hij een slechte start, het was Schlüchter die als tweede Paddock Hill Bend in zeilde. Ook Evans had een goede start, maar hij werd al snel weer gepasseerd door Van Putten. Bij de eerste doorkomst was het Bakker, Schlüchter, Smits, Faux, van Putten, maar Smits ging even later aan Schlüchter voorbij.
Druids Bend was de plek waar het allemaal gebeurde deze race, te beginnen met Schlüchter die probeerde Smits uit te remmen, echter zonder succes. Ook een poging inde daaropvolgende Graham Hill Bend mislukte. Op Cooper Straight neemt zo’n Shelby grote stappen, dus in de daaropvolgende combinatie met Surtees en Clearways was Smits relatief veilig. Ook Thomas Kargus waagde een uitremactie in Druids, en wel op collega-Lotus Elan-piloot Lars Bondesson. Die schrok zo dat hij spinde en de motor niet meer aan de praat kreeg. Na hun matige starts was de familie Stevens weer op weg naar voren, Bob ging langs Richard Evans voor P6, Jos langs Nico Zonneveld voor P10. Ook de twee E-types met Rhea Sautter en Roland Zoomers hadden een mooi gevecht, waarbij Roland een mooie uitremactie pleegde, maar Rhea zich zeker niet gewonnen gaf.
Smits zat intussen op minder dan een seconde van Bakker, maar de Corvette Grand Sport heeft zoveel extra vermogen dat hij geen moment een serieuze bedreiging vormde. Schlüchter, Faux en van Putten reden alleen, maar daarachter was het pret met een groep aangevoerd door Bob Stevens, voor Richard Evans, Frans van Maarschalkerwaart, Niek van Gils en Jos Stevens. Kargus deed weer een geslaagde uitremactie in Druids, deze keer op Sautter, maar die pakte hem op Cooper Straight weer terug.
Een ronde verder probeerde Van Gils het aan de binnenkant bij de Shelby, maar Van Maarschalkerwaart remde laat en hield de deur dicht. Ook Sautter hield de deur deze keer dicht, maar niet genoeg en Kargus was erlangs! Mark Dols verliet intussen het strijdtoneel met een kapotte steekas. Schlüchter probeerde van alles om het gat naar Smits te dichten, inclusief een aantal gewaagde lijnen door Paddock Hill Bend, maar hij kon er niet bijkomen.
Jos Stevens was intussen voorbij gegaan aan Niek van Gils, maar die pakte hem terug in Graham Hill Bend en ging vervolgens door voor een hernieuwde uitremactie op van Maarschalkerwaart in Druids. Opnieuw gooide die de deur dicht, alleen was hij nu aan de late kant, want de gele Lotus had er al een voet tussen. Het gevolg was een touché en een spin voor van Gils. Jos Stevens deed het de ronde erop beter: hij had een snellere lijn door Paddock Hill Bend en zat er al naast voor de remzone, waarna hij probleemloos binnendoor glipte.
Bob Stevens probeerde hetzelfde trucje bij Harmen van Putten, maar ook hij kreeg geen ruimte. Zoomers werd nu achtervolgd door Kargus en Sautter en Niek van Gils had een nieuwe tegenstander gevonden in Nico Zonneveld.
De rondenteller draait op het korte baantje sneller dan de grote wijzer van de klok, we zaten inmiddels in ronde 15 en de helft van het veld was al gelapt, sommigen zelfs twee keer. Bob Stevens moest zijn race helaas beëindigen met een te hoog oplopende olietemperatuur. Jos Stevens probeerde ondertussen Evans te passeren, maar die wist alle bewegingen van de oranje Elan te pareren. Van Gils deed intussen weer de uitremtruc, deze keer op Zonneveld.
Evans had het nu moeilijk, hij kreeg even lucht toen de leider voorbij kwam en Stevens netjes aan de kant ging. Zelf bleef hij op de ideale lijn zitten tot op Cooper Straight. Intussen had van Gils weer van Maarschalkerwaart in het vizier, en toen deze even dwars ging in Graham Hill Bend zat hij weer op de bumper. Inmiddels bleek de klok echter op 25 minuten te staan, en de rondenteller zelfs op 27, en dus was Bakker afgevlagd en 2,4 seconden later Smits. Alleen Schlüchter, Faux en van Putten zaten nog in dezelfde ronde, de rest was één of meer keer gelapt. Evans hield 0,3 seconde over op Jos Stevens, daarna was het Frans van Maarschalkerwaart op een halve seconde voor van Gils. Nico Zonneveld maakte de top-10 vol in de Morgan +4.
Kwalificatie en Race 3, toerwagens
Onder de 15 auto’s in het assembly area waren er maar liefst 7 Mini’s, waaronder die van René de Vries. Het dak was wat verkreukeld, maar voor de rest stond de nummer 37 er dankzij de inspanningen van het Classic Sport Ignition & Snetterton Speedshop Team weer spic & span bij voor de kwalificatie. Ook de rijder had er weer zin in. Verder was er de gebruikelijke stoelendans: Jaap van der Ende in de Falcon in plaats van Martin Bijleveld, niet Ron maar David Verzijlbergen in de Fiat Abarth, Timo in plaats van Klaas Span in de Mini, Jonathan Lewis in zijn eigen Mini in plaats van Zack Booth en nog een Mini erbij, die van Nick Swift, bestuurd door Phil Anning.
De bochtencombinatie Surtees – McLaren – Clearways is altijd goed voor spektakel. Ook nu weer: Bert Mets deed een soort dansje (vermoedelijk nog naswingend van Guus Meeuwis), Phil Anning gebruikte zoveel ruimte naast de baan dat hij zijn snelste ronde moest afstaan en Jaap van der Ende spinde spectaculair onder het motto: als je niks probeert, win je ook niks.
Het was niet verrassend Gross die de snelste was, 0,8 seconde voor van der Ende. De tweede rij was voor het duo Lewis-Anning. P5 was voor Graham Wilson in zijn ongehoord snelle CT08 Lotus Cortina. Daarna weer twee V8-en, Roel Korsten en Frits Campagne, en drie Mini’s in de volgorde de Vries-Ebdon-Rappange.
Na de lunch was het race time met een veld van 15 auto’s. Dat is ruim voldoende voor een leuke race op Brands, tenminste als er niet in de eerste bocht al twee de grindbak in tetteren. Helaas is dat wat er gebeurde, rookie Roel Korsten ging iets te hard Paddock Hill Bend in, iedereen kon hem ontwijken, alleen moest de onfortuinlijke René de Vreis (je schrijft het anders, maar zo spreken ze het in Engeland uit) daarvoor wel de grindbak opzoeken. Hij ploegde dapper voort, maar kwam uiteindelijk tot stilstand op luttele meters van zijn eerdere landingsplaats. Ook Korsten zat vast, dus toen waren er nog 13.
Lewis had intussen zijn zinnen op Gross gezet, maar die liet zich niet verrassen. Bovendien kwam op Brabham Straight van der Ende voorbij. Anning had intussen in Graham Hill Bend even de baan verlaten en daarmee de aansluiting verloren, maar zat nog wel voor de Cortina van Wilson. Daarmee was de top-5 bepaald en die zou gedurende de 26 ronden van de race niet veranderen. Gelukkig waren er nog de posities 6 t/m 13, in eerste instantie aangevoerd door Roger Ebdon in de Mini. Die moest al snel Frits Campagne in de Ford Falcon voor zich dulden, terwijl daarachter het treintje Romo-Rappange-Span-Izaks (die weer in de Abarth was gestapt) volgde. Rob Rappange probeerde een interessante variatie door in Druids buitenom de Lotus Cortina van Romo te willen gaan. Dat werkte niet, maar even later was hij er toch langs. Ook Ebdon moest er enkele ronden later aan geloven. Ondertussen werd Timo Span helemaal gek van de Fiat Abarth die nu eens links, dan weer rechts keek, maar er niet langs kon. Uiteindelijk wist Jasper het in Graham Hill Bend toch voor elkaar te krijgen. Ebdon had ondertussen een probleem en zag achtereenvolgens Romo, Izaks en Span voorbij komen, waarna hij zijn auto in de pits parkeerde. Het blijven kwetsbare karretjes die Coopers, want even later hield het ook voor Timo Span op toen zijn Mini geen aandrijving meer had. Jasper Izaks verlegde zijn intimidatietactieken naar nu Frank Romo. Die had echter genoeg power in zijn twincam om op de rechte stukken net voldoende weg te lopen, en dus moest Jasper een list bedenken. In het verkeer met de leider lukte het om aan te haken en vervolgens in Clearways, Druids en Graham Hill Bend zo’n beetje naast de Cortina te komen, maar Romo maakte geen fouten en reed steeds weer weg. De gouden kans kwam toen Jaap van der Ende het duo op een ronde zette. Romo moest van zijn lijn af voor Surtees. Izaks kleefde zijn Abarthje aan de bumper achter de Falcon en zoefde op de ideale lijn door Surtees-McLaren-Clearways en Clark, gevolgd door een slipstreampje op het Brabham Straight, terwijl de verbouwereerde Romo twee seconden verloor.
Daarmee was de eindvolgorde bepaald en koersten de 11 overgebleven deelnemers naar de finish. De top-5 noemden we in het begin al: Gross-van der Ende-Lewis-Anning-Wilson en ook Frits Campagne reed een eenzame race naar P6. Zevende en morele winnaar (want eerste niet-gastrijder) in de kleine klasse was Rob Rappange. Daarna volgden Izaks, Romo, Mets en tenslotte Gerrit Jan van Leenen. Er was niet veel publiek, maar het was toch een mooi moment om Jaap van der Ende op het podium te zien staan op hetzelfde circuit waar zijn zoons Ricardo en Jacky het Formule Ford Festival wonnen.
Op naar Spa!

 

Mustangs dominate opening races

/in /door

(Voor Nederlands even naar beneden scrollen)
Over 40 entries made for a great start to the 2015 Dutch National Championship for pre ‘66 Touring Cars & GT’s powered by Visser Contactlenzen, during the traditional Historic Zandvoort Trophy. Polesitter Norbert Gross took the lead of Race 1 in his Ford Falcon, but he was soon overtaken by Michiel Smits in a Shelby Mustang GT350. The chase was led by Alexander Schlüchter in a Lotus Elan, Hans Hugenholtz in another Shelby and Jos Stevens in another Elan. After Gross lost more ground, Schlüchter closed up to Smits and a ding-dong batlle ensued. The German Lotus driver tried all the tricks in the book, but was unable to pass. Hugenholtz benefited, being able to close the gap. When Schlüchter tried a move around the outside in Tarzan Corner, Hugenholtz took advantage, blocked the German’s path and moved up to second. Meanwhile Richard Evans was leading GTS11 in his fast but fragile Marcos 1800. It lived up to expectations once again, depositing all its oil onto the racing line, through a large hole in the block. The Safety Car was deployed and all the cars bunched up. Sterling work by the marshals left enough time for a three-lap sprint to the finish. Michiel Smits managed to survive several attacks, but on the last lap wily old fox Hugenholtz (whose father designed the original Zandvoort track) made it stick and won the race. Norbert Gross hung on to the lead in the big touring car class. The small classes were won by Rob Rappange (Mini Cooper) and Bert du Toy van Hees (Lotus Elite).


The second race was run on the sunday afternoon in damp conditions. This had unexpected results. Normally one would expect the Porsches 911 and Mini’s to come into their own, but things turned out differently. Competitors in CT10 and GTS12 are allowed to use a different make of tire, since various sizes of the mandatory Dunlop Racing tires are currently in short supply, due to production being moved to another factory. It soon became clear that this alternative rubber has far better wet weather capabilities than the old-fashioned Dunlops. As a result, the race turned into a Ford fest. Alexander Schlüchter grabbed the lead with a lightning start in his Elan, but in the course of the first lap start Hans Hugenholtz and Dirk Waaijenberg passed him effortlessly. Waaijenberg led for three laps in his Ford Falcon, but it was reigning champion Armand Adriaans who came to the fore in his Ford Mustang and took the win. Young gun Michael Koel could only watch in frustration, he just did not have the same sort of grip and finished down in eighth, first of the Dunlop runners, in his Porsche 911. Danny van Dongen and Jonathan Lewis came second and third in the Dunlop race in their Mini Coopers. Bert du Toy van Hees again won the small GT class.

NK HTGT powered by Visser Contactlenzen @ Historische Zandvoort Trophy 2015
Eindelijk! Het NK HTGT 2015, powered by Visser Contactlenzen ging van start tijdens de Historische Zandvoort Trofee. Met een overvolle inschrijflijst, waar dan toch weer mensen vanaf vallen omdat de auto nog niet klaar is. Op vrijdag kon er vrij getraind worden en dat verliep niet voor iedereen naar wens. Titelverdediger in de kleine toerwagenklasse Roger Ebdon kon onverrichter zake terug naar Engeland met een kapotte versnellingsbak. Pieter Boel veroorzaakte nogal wat gladdigheid toen hij alle koelvloeistof verloor en was ook meteen klaar voor het weekend. En debutant Cees Lubbers, onderweg in een Ford Cortina GT, had last van een motor die op drie poten liep.


Kwalificatie
Zo bleven er 41 deelnemers over die zaterdagochtend de strijd met de klok aangingen om een goede startpositie te bemachtigen. De tijden doken al snel naar beneden. Na 20 minuten had oude rot Norbert Gross de pole met zijn Falcon in een lage 2:03. Op 0,3 seconde volgde Michiel Smits met zijn Shelby Mustang, een combinatie die we nog niet eerder gezien hadden in het NK HTGT, maar zeker geen nieuwkomer in de historische autosport. Hij troefde Hans Hugenholtz met nog een Shelby Mustang af. Daarachter volgden twee Lotus Elans, Alexander Schlüchter op 2:04,3 en Jos Stevens op 2:04,6. De GTS10 (Lotus Elan) klasse was goed bezet dit weekend, want ook Lars Bondesson, Thomas Kargus en Alex Korle waren present, plus Bob Stevens die de mintgroene de TR4 heeft verruild voor een donkergroen met gele Elan en onze Zuiderbuur “Scartie”, Jean-Christophe voor intimi.
Terug naar de startlijst, de zesde tijd kwam op naam van Armand Adriaans, niet in de Shelby maar in een ‘gewone’ Ford Mustang, geen GT maar een toerwagen dus. CT10 was de best bezette klasse dit weekend. Martin Bijleveld kwalificeerde zich als zevende, hij had hoger willen eindigen maar de tank raakte leeg en dus zat een laatste snelle ronde er niet meer in. Achtste was Rob Bergmans met de Iso Rivolta en dat is dan weer geen toerwagen maar een GT, ingedeeld in GTS12. Helaas zat er een onvindbare trilling inde aandrijflijn en liever dan meteen de verse motor in puin draaien, blies het team de aftocht om het probleem op te gaan sporen. Daarachter volgde Dirk Waaijenberg met de Falcon, terwijl Frans van Maarschalkerwaart de top-10 volmaakte met weer zo’n Ford V8, maar dan in Shelby-gedaante. Trainingssnelste in GTS11 was Nico Zonneveld met de Morgan, voor Richard Evans in de Marcos 1800 en Michael Koel in de Porsche 911. Daartussen stond nog Michael’s neef Patrick, die het relatief rustig aandeed met de Porsche 904/6. Debutant Roy Korsten kwalificeerde een fonkelnieuw uitziende Ford Mustang op een keurige P18. Mini’s dan, waarbij het in de mode lijkt te zijn om een “pro” in te huren voor de snelle tijden. Danny van Dongen reed 2:10,2 in de Cooper S van Bert Mets en dat is inderdaad snel, maar iedereen reed eerlijk gezegd behoorlijk snel, want die tijd was toch maar goed voor plaats 20. René de Vries met pro Jonathan Lewis bleven steken op plaats 25, Rob Rappange deed het solo en volgde op P26. Ron Verzijlbergen kwam niet verder dan plaats 36 als gevolg van een kapotte schakelstang in de Fiat Abarth. Bij de kleine GT’s waren het de Lotus Elites van Bert du Toy van Hees en Fred Corporaal die het tempo aangaven. In CT08, de Cortina-klasse was het rustig, hoewel Frank Romo daar wel een verrassende verschijning is. Hij is de onbetrouwbaarheid van zijn Mini zat, maar houdt er toch van een gokje, vandaar dat hij zijn geluk nu beproeft met een Lotus Cortina.

Race 1
Zaterdagmiddag, race time! Bij het uitgaan van de lichten heeft Michiel Smits een goede start en pakt de leiding. Ook de Elans met Schlüchter en Jos Stevens komen goed weg. Maar de prijs voor de beste start gaat naar Jasper Izaks, die bovendien in de serie Tarzan-Gerlach-Hugenholtz nog een flink aantal plaatsen pakt en na 1 ronde op P21 rijdt, waarmee hij zijn klasse aanvoert, voor Rappange! Vooraan is het Gross, gevolgd door Smits, Schlüchter, Hugenholtz, Jos Stevens en de goed gestarte Frans van Maarschalkerwaart. Bijleveld wilde te graag en heeft flink terrein verloren. Richard Evans heeft de leiding in GTS11, maar Michael Koel zit hem op de hielen.
Gross moet zijn meerdere erkennen in Smits, maar hij probeert wel aan te haken. Ook tussen Schlüchter en Hugenholtz is het close. Bijleveld is weer op weg naar voren en gaat achtereenvolgens Stephen Perry in de Ford Falcon en Richard Evans voorbij. Izaks blijft met zijn sub 1-liter motortje de Mini’s van Rappange en De Vries en de Porsches van Theo van Gammeren en Patrick Koel voor. Een Duits gevecht is gaande tussen Alex Korle in de Lotus en de Jaguar E-types van Rhea Sautter en Rainer Vorköper. Michel Lombard heeft een lekkend spruitstuk op zijn Alpine A110 en kan de Lotus Elites niet bijhouden, maar hij passeert wel Gerrit Jan van Leenen in de Lotus Cortina.
Bij het ingaan van de vierde ronde is de volgorde vooraan ongewijzigd. Evans wordt opgejaagd door Bob Stevens, Michael Koel en Richard Perry. Izaks houdt stand tegen Rappange in een mooi gevecht. Vorköper komt op gang en is op jacht naar Fred Corporaal, nadat hij Bert Mets, Erwin van Lieshout in de Porsche 911 en Huib Mars in de Austin Healey achter zich heeft gelaten. Sautter zit nog achter dit gezelschap, maar zal enkele ronden later het trucje herhalen. Dat moet natuurlijk ook wel, met twee van die 3,8 liter E-types….
Achter de kop wordt het nu spannend, Gross verliest terrein en Schlüchter, Hugenholtz en Jos Stevens zitten dicht bij elkaar. Schlüchter krijgt aansluiting bij Smits en er ontstaat een geweldige strijd. De Duitser probeert van alles, maar komt er steeds net niet bij. Daarvan profiteert Hugenholtz, die het gat dichtrijdt. In de vijfde ronde verremt de Duitser zich in de Tarzanbocht, maar hij weet voor te blijven. Wanneer Schlüchter het de ronde daarop buitenom probeert, zet Hugenholtz zijn Shelby er aan de binnenkant naast. De Elan-piloot kan niet terug naar de ideale lijn en moet de plek opgeven.
Frits Campagne met de Ford Falcon is in gevecht met rookie Korsten in de Mustang en Bondesson in de Elan. Rappange is inmiddels Izaks voorbij en heeft ook nog eens Patrick Koel met de Porsche als buffer ertussen. Van Gammeren en De Vries hebben hier ook nog aansluiting bij. Michel Lombard zoekt de pits op om eens te kijken of er tenminste nog een paar boutjes vast zitten. Bob Stevens is ondertussen Richard Evans voorbij en daar heeft hij geluk mee, want er doet zich een déja-vu voor: een enorme witte rookwolk achter de Marcos. Deze keer is het niet het diff of de bak, maar een gat in het motorblok. Het gevolg is een enorm oliespoor, precies op de ideale lijn, en dus een Safety Car.
Gelukkig is er door razendsnel werk van de baancommissarissen nog tijd voor een eindsprint over 3 ronden. Inhalen voor de startstreep mag niet en dat kan nog wel eens frustrerend zijn als je achter een langzame achterblijver zit. Dat ondervindt Rainer Vorköper, die klem zit achter de Alpine van Lombard, die weer de baan op is gegaan in ene poging genoeg rondjes te rijden om geklasseerd te worden. De Duitser trapt te vroeg op het gas en wordt beloond met 20 strafseconden.
Frans van Maarschalkerwaart en Martin Bijleveld zijn al een tijdje in een heftige strijd verwikkeld. Na enkele bijna-touchés komt het er dan toch van, Frans remt te laat, Martin stuurt toch in, niemand heeft echt schuld en iedereen wordt gestraft want in plaats van plaats 8 en 9 komen ze nu uit op 35 en 37. Een strijd die ook niet onvermeld mag blijven, omdat hij de gehele race duurt, is die tussen Harmen van Putten en Michel Oprey. Oprey’s Shelby heeft meer topsnelheid, maar Van Putten’s exemplaar gaat harder de bocht om. Uiteindelijk is het van Putten die de derde plaats in GTS12 pakt.
Michiel Smits slaat diverse aanvallen van Hugenholtz af, maar vlak voor het einde laat de oude vos Hugenholtz zien dat hij toch het best de weg weet op Zandvoort en is het de RTH-Shelby die als eerste onder de vlag doorrijdt. Schlüchter wordt derde op 0,2 seconde voor Jos Stevens. Gross heeft de strijd aan kop gelaten voor wat hij was, maar wint wel CT10, voor Armand Adriaans en Dirk Waaijenberg. Bob Stevens wordt mooi achtste, en derde in GTS10. Frits Campagne is negende, voor GTS11-winnaar Michael Koel. Nico Zonneveld stuurt de Morgan naar plaats twee in GTS11, Theo van Gammeren is derde. Rob Rappange wint de klasse CT06/07, voor de Fiat Abarth van Izaks. René de Vries is derde. Bij de kleine GT’s zijn de Lotus Elites onverslaanbaar, met Bert du Toy van Hees voor Fred Corporaal. De derde plaats is voor Horst Kukemüller in de Alfa Giulietta Sprint. De winst in CT08 is voor Gerrit Jan van Leenen.
Race 2
Voorafgaand aan de eerste race waren er al allerlei speculaties over de Avon banden waarop de deelnemers in de CT10 en GTS12 klasse mogen rijden. Dit is een tijdelijke situatie vanwege leveringsproblemen rond de verplichte Dunlop Racings. De speculaties konden in de eerste race niet echt getoetst worden, want door de Safety Car-situatie kregen de banden op driekwart van Race 1 even respijt. Tot dat moment leek het allemaal redelijk gelijk op te gaan. Maar voor Race 2, op de zondagmiddag van de Historische Zandvoort Trofee, werd het een heel ander verhaal, want er moest worden geracet op een vochtige baan. En wat iedereen wel wist: in de regen doet zo’n Avon het vele malen beter dan de ouderwetse Dunlops. Waar het normaal gesproken de Porsches 911 en de Mini’s zijn die voordeel hebben, zou deze race dan ook uitdraaien op een Ford V8 feestje.
Voor de start kruipt Hans Hugenholtz een beetje. Hij stopt weer, maar de wedstrijdleiding kan niets anders doen dan hem 10 strafseconden geven. Deze keer heeft Alexander Schlüchter een raketstart, hij pakt de leiding met zijn Lotus Elan. Echter, aan het eind van de eerste ronde zijn Hugenholtz en Dirk Waaijenberg hem moeiteloos gepasseerd. Ook Michael Koel start goed, hij weet twee ronden lang de vierde plaats vast te houden. Dan valt ook bij hem het kwartje: er valt met Dunlops niet te scoren in de regen. Bob Stevens ontdekt hetzelfde, hij spint bij het opgaan van de Hunserug en moet iedereen voorbij laten. Omgekeerd moeten de rijders in CT10 en GTS12 nog wennen aan de grip van de Avon band, op één uitzondering na: Roel Korsten. Hij weet niet beter en deze rookie rijdt dan ook in de vijfde ronde al op plaats 5! Driftkoning Waaijenberg heeft intussen de leiding en laat zien dat hij ook strak kan sturen. Armand Adriaans neemt de derde plaats over van Hugenholtz.
Avon-fan Jaap van der Ende is intussen van plaats 35 opgerukt naar P10. In de kleine klasse is er stoelendans geweest en zijn Danny van Dongen, Jonathan Lewis, Ron Verzijlbergen en Timo Span ingestapt. Rob Rappange kan gelijk aan de bak met deze nieuwe tegenstanders en moet Lewis en van Dongen voor zich dulden, terwijl Verzijlbergen achter hem aan zit.
Waaijenberg weet gedurende drie ronden de leiding te behouden, maar dan is het regerend kampioen Armand Adriaans die zijn Mustang binnendoor steekt bij het aansnijden van de Tarzanbocht. Hugenholtz zit voor Smits met pal daarachter de verbazingwekkende Roel Korsten. Ondanks dat de Engelse Mini-legende Jonathan Lewis spectaculair rijdt, de Mini tilt in de Gerlachtbocht zelfs een achterpootje op, gaat Zandvoort-expert Danny van Dongen hem voorbij. Deze ronde is het Michel Oprey die spint bij het opgaan van de Hunsegrug. Lombard voelt zich in zijn Alpine duidelijk thuis in de regen, hij is Vorköper gepasseerd en dringt aan bij Sautter en Corporaal.
In de vijfde ronde is er een Falcon-oorlog gaande tussen Gross, Perry en Van der Ende. Jaap kan net niet helemaal aanhaken, en ziet hoe de twee ex-teamgenoten er een heftige strijd van maken, die uiteindelijk door de Amerikaan gewonnen wordt; niet geheel zonder fysiek contact, getuige een loshangende achterbumper. De Shelby van Harmen van Putten blijkt niet bestuurd te worden door Roeland Voerman, maar door Michiel Campagne, die intussen is opgerukt naar de top-10 en strijdt met Michael Koel in de Porsche.
Bij het ingaan van de zevende ronde zijn Adriaans en Smits ontsnapt, terwijl Korsten nu zelfs de derde plaats in handen heeft! Helaas heeft hij de ronde erop een momentje buiten de baan en kunnen Hugenholtz en Waaijenberg er weer langs. Ondertussen is Rob Rappange weer volop in gevecht met de Fiat Abarth, nu bestuurd door Verzijlbergen. De strijd gaat om de derde plaats in de kleine toerwagenklasse en het is uiteindelijk Rappange die het met een verschil van 0,184 in zijn voordeel beslist. Voor de tweede keer haalt de oranje Falcon de finish niet: Jaap van der Ende moet hem op de Hunserug aan de kant zetten.
In de laatste ronden zijn er vrijwel geen positiewisselingen meer. Na 12 doorkomsten komt Adriaans als eerste over de meet, voor Smits en Hugenholtz, die echter door zijn tijdstraf terugvalt tot achter Waaijenberg. Korsten is vijfde overall en derde in CT10. Hij wordt gevolgd door Michiel Campagne, Stephen Perry en Norbert Gross. Perry heeft echter ook een tijdstraf opgelopen en zakt twee plaatsen in de uitslag. Michael Koel eindigt dus als achtste, tevens winnaar van de Dunlop race en eerste in de klasse GTS11. Danny van Dongen finisht als negende, wint CT06/07 en pakt plaats twee in de Dunlop-race, voor Jonathan Lewis. Theo van Gammeren is tweede in GTS11, voor Nico Zonneveld in de Morgan. In GTS10 wint Schlüchter, voor Jos Stevens en debutant “Scartie”. Bij de kleine GT’s weet Michel Lombard de tweede plaats over te nemen van Fred Corporaal, maar Bert du Toy van Hees kan hij niet bijhalen. Frank Romo pakt de winst in CT08.
In het kampioenschap zijn het Lotus-piloten Schlüchter en du Toy van Hees die vooraan staan, omdat ze beide twee keer hun klasse wonnen. Voorlopig kunnen ze daar een poos van genieten, want de komende races op Brands Hatch en Spa-Francorchamps tellen niet mee voor de punten.

State of Art Historic Zandvoort Trophy

/in , /door

(voor Nederlands even naar beneden scrollen)
Zandvoort’s new tarmac changed the goalposts in the NK HTGT powered by Gamma. The V8 powered cars had trouble finding traction on the ultra-smooth surface and the nimbler cars benefited. Now an AC Cobra is of course a nimble car with a V8 and David Hart used his to best advantage on saturday afternoon to score a dominant victory. Behind him there was a thrilling battle for second between three Lotus Elan drivers, Jos and Bob Stevens and Christian von Wedel. By driving defensively, the hugely experienced German count managed to take second ahead of young Bob Stevens. Alexander Schlüchter blew his chances by spinning on the opening lap, but managed to recover to fifth. The GTS11 class was won by Robert Hamilton in his Marcos 1800GT and the small GT class by Brian Lambert in a Ginetta G4. In the big saloon car class things went wrong on the first lap. Norbert Gross and Cees Lubbers made contact and reigning champion Gross spun off the track. Upon rejoining, he t-boned another competitor. Roel Korsten wasted no time and took the class lead in his Ford Mustang, but in the end it was Jaap van der Ende (Ford Falcon) who had the last laugh as Korsten was one of a number of drivers penalized for not wearing fireproof socks! The other touring car classes were won by Bert du Toy van Hees (Lotus Cortina) and Bert Mets (Morris Cooper S).

Sunday’s race turned into a Lotus Elan benefit. At the start, Mark Dols took off like a rocket in his Marcos, but it was Jos Stevens who took the lead in Tarzan corner. Soon we had a three-way Lotus lead battle with Jos Stevens, Bob Stevens and Alexander Schlüchter. Next up Mark Dols and Robert Hamilton were having a titanic battle in their Marcos’. Bob Stevens was the fastest man on track, but after a short excursion he had to work hard to close on and finally pass Schlüchter. Having done that, he closed the gap to his father. On the last lap, they enountered some serious slower traffic and young Bob cleverly used this to his advantage, powering his Lotus Elan past to his second win of the season. Dols won in GTS11 . Frans van Maarschalkerwaart (Shelby Mustang) just managed to stay ahead of Rhea Sautter in her Jaguar E-type to take the win in GTS12. Brian Lambert again won the small GT class in his Ginetta G4. Martin Bijleveld was in a class of his own in CT10. With teammate Jaap van der Ende he now leads the championship standings. The other TC classes were won by Bert Mets and Gerrit Jan van Leenen.

Race 1 result click here / klik hier
Race 2 result click here / klik hier
Full results/alle uitslagen: raceresults.nu
Stand in het kampioenschap / standings click here / klik hier
David Hart klasse apart
De eerste race om het NK HTGT powered by Gamma tijdens de Historische Zandvoort Trophy werd met afstand gewonnen door David Hart in zijn AC Cobra. Om de tweede plaats werd fanatiek gestreden door drie Lotus Elan rijders, Jos en Bob Stevens en Christian Wedel. Door verdedigend te rijden wist de ervaren Duitser de tweede plaats te pakken voor de jonge Bob Stevens. Alexander Schlüchter verprutste zijn kansen door in de eerste ronde te spinnen, maar kwam nog terug naar de vijfde plaats. De GTS11 klasse werd gewonnen door Robert Hamilton in zijn Marcos 1800GT en de kleine sportwagenklasse door Brian Lambert in een Ginetta G4. Bij de grote toerwagens, die op het verse Zandvoortse asfalt maar moeilijk uit de voeten kunnen, ging het mis in de eerste ronde. Norbert Gross en Cees Lubbers raakten elkaar, waarna regerend kampioen Gross van de baan spinde en vervolgens een andere deelnemer raakte. Roel Korsten profiteerde en pakte de leiding in de klasse in zijn Ford Mustang, maar oude rot Jaaap van der Ende (Ford Falcon) lachte het laatst en pakte uiteindelijk de winst. De andere toerwagenklassen werden gewonnen door Bert du Toy van Hees (Lotus Cortina) en Bert Mets (Morris Cooper S).
Bob Stevens slimme winnaar tweede race NK HTGT
De zondagse race om het NK HTGT powerd by Gamma werd een Lotus Elan onderonsje. Bij de start was Mark Dols zeer snel weg in zijn Marcos, maar het was Jos Stevens die de leiding nam. Al snel was er een kopgroepje van drie Lotussen met Jos Stevens, Bob Stevens en Alexander Schlüchter, met niet ver daarachter Mark Dols en Robert Hamilton die een fantastisch gevecht leverden in in hun Marcossen. Bob Stevens was de snelste man in het veld, maar raakte even naast de baan en moest hard werken om Schlüchter te passeren. Toen dat gelukt was, reed hij het gat naar zijn vader dicht. In de laatste ronde kwamen ze in druk verkeer terecht en daarvan profiteerde Bob slim en pakte de winst. Dols won de GTS11 klasse. Frans van Maarschalkerwaart (Shelby Mustang) wist Rhea Sautter in haar Jaguar E-type net voor te blijven voor de winst in GTS12 en Brian Lambert was opnieuw de winnaar bij de kleine sporwagens in zijn Ginetta G4. Martin Bijleveld was een klasse apart in de grote toerwagenklasse, samen met teamgenoot Jaap van der Ende voert hij nu de tussenstand in het kampioenschap aan. De andere toerwagenklassen werden gewonnen door Bert Mets en Gerrit Jan van Leenen.