Starring roll for René de Vries at Brands Hatch

(voor Nederlands even naar beneden scrollen)

The NK HTGT was back at Brands Hatch for the Masters Historic Festival. The first race was on the long Grand Prix track. Extra interest was added by intermittent light rain, making track conditions variable. Michiel Campagne had been fastest in qualifying in his 650 bhp Corvette Grand Sport, but it was Rob Bergmans in the Iso Rivolta who made the best start. Martin Bijleveld was another fast starter in his Ford Falcon. Two corners later, in Graham Hill Bend, Bijleveld ran wide, allowing Michiel Smits in the Shelby Mustang to pass, followed shortly afterwards by arch rival Norbert Gross in his Falcon. Alexander Schlüchter in his Lotus Elan was the fourth candidate in this fierce battle for third. Bergmans had to relinquish his aspirations for the podium when he spun at the bottom of Paddock Hill Bend, while Schlüchter had a déja-vu of last year’s race, being mangled again, this time between Bijleveld’s Falcon and the Iso Rivolta. In the small class René de Vries was dominant, easily holding position in the top-10. That is, until he fell victim to Paddock Hill Bend, where he ended his race in the gravel trap after a double backflip. Even though there were six other Mini Coopers in the race, it was the crowd favourite Fiat Abarth 1000, brilliantly driven by Jasper Izaks, that took the win in the baby class.

The races on monday were held on the short “Indy” circuit, with GT’s and touring cars each having their own race.
In the GT class, Matthijs Bakker took the wheel of the Corvette Grand Sport, setting the pole time ahead of Michiel Smits. A surprising third was young Bob Stevens in the Lotus Elan. Bob had a bad start and it was Schlüchter who move up to second at the start, while Richard Evans shot into fourth in his Marcos. However, V8 power ruled and it was Bakker who controlled the race, while it took Smits a couple of laps to shake off Schlüchter. Evans had to relinquish a couple of places, but had no trouble in winning the GTS11 class, ahead of Nico Zonneveld in his Morgan +4.
The hero of the touring car race was René de Vries. His team had worked long hours to get the Mini fixed and both car and driver were ready in time for qualifying. Unfortunately his race didn’t last long, as Roel Korsten lost his Mustang in the first corner mêlee. Everyone managed to avoid him, but in doing so René de Vries had no other option than to take to the gravel, finally getting stuck at just about the spot were he had landed the previous day. The big question of the race was if local Mini experts Phil Anning and Jonathan Lewis would be able to keep up with the Falcons of Norbert Gross and Jaap van der Ende. Lewis was close for a while, but the hoped for fight didn’t materialize. An entertaining midfield battle was won by Rob Rappange, who finished seventh in his Mini Cooper, ahead of Jasper Izaks. NK HTGT 2015 powered by Visser Contactlenzen op Brands Hatch
Het Masters Historic Festival is een zeer Brits racefeestje waar het NK HTGT voor het tweede jaar een zeer gewaardeerde gastrol speelde. Op de inschrijflijst stonden een kleine 40 deelnemers, waaronder een aantal Engelse gastrijders met Mini’s en een Lotus Elan. De Elan is sowieso een populair karretje in het NK HTGT dit jaar: er stonden er maar liefst 7 aan de start en dat zou er nog één meer zijn geweest als Alex Korle niet bij een proefritje zijn diff in de soep had gedraaid. Hij was gelukkig nog thuis toen het gebeurde en had dus zijn Alfa Giulia Spider opgeladen.
Kwalificatie
Er was geen vrije training deze keer, na een lange dag wachten moesten de NK rijders op zaterdag meteen aan de bak voor de kwalificatie op het lange Grand Prix circuit. Velen begonnen rustig, want naast de beruchte Paddock Hill Bend is ook Surtees, de lange linkse doordraaier waar je van het korte naar het lange circuit gaat, een lastige bocht. We zagen in beide bochten heel wat alternatieve lijnen, sommige meer naast dan op de baan! Maar er waren ook mannen die er meteen vol tegenaan gingen, zoals Rob Bergmans, die als eerste de baan opging. Hij werd gevolgd door de al even fanatieke Alexander Schlüchter, die dit weekend ook actief was in de Masters Pre-66 Touring Cars met zijn Lotus Cortina. Ook Michiel Smits en Harmen van Putten hadden al eerder gereden met de Shelby’s, tijdens de kwalificatie voor de Masters Pre-66 GT’s. Voor de Ford Falcon van Matthijs Bakker duurde het optreden op Brands Hatch welgeteld één ronde: hij zette de auto in de pits met een overmatig hoge olietemperatuur en kreeg van de motorbouwer het advies de (verse) krachtbron verder te sparen. Frustrerend, maar ook dat hoort bij racen.
Michiel Campagne reed hier vorig jaar vooraan in de “gewone” Corvette Stingray, dus het was geen grote verrassing dat hij aan het stuur van de Grand Sport de snelste man was. De tweede plek was voor Rob Bergmans in de Iso Rivolta, waarmee de twee aanwezige Chevrolet V8’s de eerste rij bezetten. Derde was Schlüchter in de Lotus Elan, en daarna volgde pas de eerste van de in totaal 8 Ford V8’s, Michiel Smits in de Shelby Mustang. Vijfde en eerste bij de toerwagens was Norbert Gross, op de voet gevolgd door Martin Bijleveld, beide in een Ford Falcon Sprint. Jos Stevens was zevende in de Lotus Elan , voor Harmen van Putten in zijn Shelby. Op P9 volgde de snelste van alle dwergen, René de Vries in zijn Mini Cooper S, die zelfs de lokale Mini-expert Zack Booth het nakijken gaf. De top-10 werd volgemaakt door rookie Roel Korsten. Elfde en snelste in CT08 was gastrijder Graham Wilson in de Lotus Cortina. Maar de concurrentie, in de vorm van Frank Romo, moest slechts 2 seconden op hem toegeven, en er had nog wel meer ingezeten als Frank niet een touché met de vangrail zou hebben gehad. In GTS11 was Nico Zonneveld de snelste in de Morgan, voor Erwin van Lieshout in de enige aanwezige Porsche. Richard Evans was slechts derde in de Marcos, ongetwijfeld omdat hij nog wat voorzichtig was na zijn klapper van vorig jaar. Na de kwalificatie moest er her en der gesleuteld worden. Mark Dols had een kapotte koppeling – uiteindelijk kon hij van Rhea Sautter een druklager lenen… onderhuids is zo’n MGB eigenlijk gewoon een E-type. Thomas Kargus had een gescheurde velg. Hij had er maar vier meegenomen, maar met zo’n overdaad aan Lotus Elans lukte het hem om een wiel te lenen.
Race 1
Zondag, aan het eind van een nog langere dag wachten dan de voorgaande, was het dan eindelijk zover: race 1. Met af en toe een lichte motregen was de conditie van het wegdek op het Grand Prix circuit wisselend. Voor Niek van Gils, die we al een hele tijd niet gezien hadden in het NK, was dit aanleiding om met zijn Lotus Elan uit de pits te starten. Niet zo’n gek idee als er een kleine 40 auto’s op Paddock Hill Bend afstormen. Maar het ging allemaal goed en het was Rob Bergmans in de Iso Rivolta die de beste start had. Ook Martin Bijleveld had een topstart in zijn Ford Falcon. Twee bochten verder, in Graham Hill Bend, kwam hij echter naast de baan terecht en kon Michiel Smits in de Shelby zich erlangs wurmen, even later gevolgd door aartsrivaal Norbert Gross. Daarachter was het Zack Booth, een jong talent uit de Mighty Mini-klasse die aan het stuur van de Cooper S van Jonathan Lewis oprukte vanaf P13 en aanhaakte bij Bijleveld. Helaas duurde zijn feestje maar één ronde, toen moest hij de auto uit laten rollen in Surtees. Vervolgens was het Alexander Schlüchter in de Lotus Elan die zich had ontworsteld aan de Lotus Cortina van Wilson en zich op de bumper van de Falcon meldde. Mark Dols had de techniek weer helemaal voor elkaar en ging in Surtees buitenom bij Erwin van Lieshout. Bob Stevens in de Lotus Elan had bij de start zijn vader Jos te pakken genomen en had bovendien Frits Campagne in de Ford Falcon en Roger Ebdon in de Mini ertussen als buffer. Achteraan was het Gerrit Jan van Leenen in de Lotus Cortina die een treintje bestaande uit Christoff Forell (Triumph TR4), Alex Korle en de beide Lotussen van Van Gils en Kargus aanvoerde.
In de tweede ronde begon het wat harder te regenen. René de Vries had nu de leiding in de kleine klasse en streed met Harmen van Putten in de Shelby. Daarachter leidde Nico Zonneveld GTS11, op ruime afstand voor Richard Evans en Mark Dols. Rhea Sautter was goed gestart in haar E-type en hield de deur stevig dicht voor Bob Stevens en Frits Campagne. Gerrit Jan van Leenen had daar minder succes mee, hij had van Gils en Forell voorbij moeten laten, en Korle en Kargus wilden er duidelijk zichtbaar ook langs.
De regen zette niet door en het was nu Norbert Gross die de snelste man op de baan was, daartoe aangezet door Michiel Smits die dicht achter hem zat. Gross was zelfs zo snel dat hij in Surtees binnendoor piepte bij Michiel Campagne. En dat was goed nieuws voor Bergmans, die de Corvette steeds dichterbij had zien komen. Om de vijfde plaats ging het tussen Bijleveld, Schlüchter, Wilson en Roel Korsten. Jasper Izaks was bij de start van P21 naar P13 gesprongen en vermaakte zich prima op de natte baan, maar kreeg nu toch te maken met Roger Ebdon, die in zijn Mini was vetrokken van P26.De speakers hadden grote moeite met de namen van de deelnemers, vooral Maarschalkerwaart kostte de nodige tongbrekens, hetgeen ze er niet van weerhield het bij herhaling uit te proberen te spreken. Frans van M. was intussen in gevecht met Nico Zonneveld, terwijl daarachter Ebdon en Izaks streden. Daarop volgde een enorme groep onder leiding van Rhea Sautter, gevolgd door Bob Stevens, Frits Campagne, Rob Rappange, Richard Evans, Jos Stevens, Roland Zoomers, John Faux en Mark Dols. Nog weer verderop deed Klaas Span een poging binnendoor te steken bij Bert Mets, net op het moment dat de wedstrijdleiding hem een straf van 10 seconden oplegde wegens een verkeerde startpositie, een misdrijf waar ook Wilson voor gestraft werd.
De ronde erop wist Zonneveld zijn Morgan nog steeds voor de Shelby te houden, maar Ebdon was nu ontsnapt en in gevecht met Bob Stevens, terwijl Frits Campagne en Jos Steven het met Jasper Izaks aan de stok hadden, Rob Rappange in de sandwich zat tussen de E-types van Sautter en Zoomers en Mark Dols voorbij gestoken werd door Bert du Toy van Hees in de Lotus Elite. Het werd weer wat droger en de rondetijden gingen verder omlaag. Michiel Campagne was weer langs Gross gegaan, die nu last kreeg van een aandringende Smits. Bergmans trapte voor wat hij waard was en zette een nieuwe snelste ronde, maar Campagne volgde toch op slechts 0,3 seconde. De actie bereikte een hoogtepunt toen Smits, die we hier tijdens de Gentlemen GT race veelvuldig door de grindbak hadden zien gaan, in Paddock Hill Bend de derde plaats ontfutselde aan Gross. Ongeveer tegelijkertijd was het leidende tweetal in de Druids haarspeldbocht aangeland en daar pakte Michiel Campagne de leiding over van Bergmans, terwijl Schlüchter even later zijn Lotus Elan langs Bijleveld naar P5 stuurde. En ja, Frans van Maarschalkerwaart was nu ook langs Nico Zonneveld, terwijl Ebdon in de tang zat tussen Frits Campagne en Jos Stevens.
Michiel Campagne begon nu gas te geven. Bergmans probeerde te volgen maar moest zijn podiumaspiraties opgeven na een spin onderaan Paddock Hill Bend, waardoor Smits en Gross erlangs konden. Jos Stevens probeerde zoon Bob terug te pakken, maar Nico Zonneveld zat er nog tussen. Rob Rappange had zijn Mini aan het achterklepje van Jasper Izaks’ Abarth gehaakt. Bert Mets had Klaas Span weer teruggepakt, Frank Romo bedacht zich dat hij niet in een Mini maar in een Lotus Cortina zat en ging er ook maar voorbij en MGB-piloot Egbert Kolvoort maakte gebruik van de situatie door ook een plekje van Span af te pakken.
Bij het ingaan van de achtste ronde waren de eerste achterblijvers inmiddels gelapt. In Paddock Hill Bend steeg ineens een stofwolk op. Het bleek René de Vries te zijn. Hij was met afstand de snelste man in de klasse in zijn Mini Cooper, maar werd nu het slachtoffer van de meedogenloze grindbak waar zijn voorbeeld Jonathan Lewis die ochtend ook al in geëindigd was. Met dit verschil dat René het een stuk spectaculairder deed, zijn afsprong bestond uit een dubbele achterwaartse salto met schroef. Gelukkig was René OK, shaken but not stirred zou james Bond zeggen. Het gevecht Bob Stevens – Jos Stevens speelde zich nu af rond de Ford Falcon van Frits Campagne, terwijl Nico Zonneveld last had van een dipje. Richard Evans perste er daarop drie razendsnelle ronden uit, wat hem in staat stelde om de leiding in GTS11 van Nico over te nemen.
Bijleveld had intussen weer orde op zaken gesteld, maar Schlüchter liet dit niet op zich zitten en stuurde zijn Elan binnendoor in Surtees Bend. Bij de familie Stevens had Jos eindelijk zijn oranje Elan langs de groen-gele van Bob weten te sturen, maar dat was even later alweer andersom, terwijl het trio Ebdon-Izaks-Rappange nu streed om P1 in de kleine klasse. Erwin van Lieshout en Mark Dols gingen naast elkaar door Surtees; toen ze weer in beeld kwamen in Clearways was het de Porsche die voor de MGB lag. Achteraan het alfabet ging de strijd tussen Zoomers en Zonneveld, terwijl Bert Mets werd opgejaagd door Egbert Kolvoort.
Bijleveld probeerde nu Schlüchter uit te remmen in Druids, iets wat misschien wel zou kunnen met een Falcon op Avons op een ietwat vochtige baan?! Het kon niet, zo bleek, maar bezorgde wel de speaker een hartverzakking. Bob Stevens prikte zijn Elan in Surtees binnendoor bij de Shelby van Frans van Maarschalkerwaart en zorgde zo voor een goede buffer naar Jos, terwijl Nico Zonneveld aanhaakte bij Evans. Andere strijdende duo’s in deze fase waren van Putten-Wilson, Dols-du Toy van Hees en Bondesson-van Gils.
Bijleveld en Sclüchter waren nog steeds volop in gevecht, maar ondanks dat waren ze naar Bergmans toegereden. Bijleveld probeerde opnieuw Schlüchter uit te remmen in Druids. Dat lukte wederom niet, maar hij gaf deze keer niet op een vervolgde zijn weg over het gras. Tegen de tijd dat ze Graham Hill Bend bereikten reed de Ford Falcon weer op het asfalt, waar het al vrij druk was met een Iso en een Lotus. Voor Schlüchter een déja-vu van vorig jaar: toen zat hij klem tussen een Shelby en een Corvette, nu werd hij gemangeld tussen een Falcon en een Iso Rivolta. Het gevolg was krek hetzelfde als een jaar eerder: hij moest uitwijken naar het gras en verloor veel tijd. De wedstrijdleiding was zowaar mild en gaf hem deze keer geen straf voor het overschrijden van de track limits.
De race zat inmiddels in de eindfase, met Michiel Campagne op 5 seconden voor Michiel Smits en Gross zo’n 20 seconden daarachter. De strijd om de plaatsen 4-5-6- was ook gestreden, met Bijleveld voor Bergmans en Schlüchter als eerste 4-cilinder en winnaar in GTS10. Harmen van Putten had de dreiging van Wilson afgeslagen en finishte als zevende, derde in GTS12. Wilson won de Lotus Cortina klasse met grote overmacht. De top-10 werd volgemaakt door Roel Korsten (derde in CT10 in de Ford Mustang), voor een strijdend trio Lotus Elans dat werd aangevoerd door Bob Stevens, met Jos Stevens en John Faux binnen een seconde. In GTS11 was de finish al even spannend, met een licht rokende Marcos van Evans als winnaar, terwijl Nico Zonneveld op 0,05 seconde voor Erwin van Lieshout over de streep kwam. En dan waren er nog de kleine toerwagens, vooraf aangekondigd als het speelterrein van de Mini’s. Dat gold misschien voor de zandbak, maar op de baan was het Jasper Izaks die het chauvinistische Britse Mini-peloton het nakijken gaf met zijn Fiat Abarth. Ebdon kwam 0,2 seconde tekort, Rappange 0,4. Precies om half 7 was het feest klaar en konden de speakers aan de beademing! Respevt voor deze mannen die vanaf 9 uur ’s ochtends non-stop aan het woord waren.
Kwalificatie en Race 2, GT’s
Op maandag was het eindelijk een keer vroeg opstaan, om kwart over 9 waren de GT’s al aan de beurt voor hun kwalificatie. Helaas zonder Rob Bergmans, want de Iso Rivolta stond al op de trailer. Na de kwalificatie op de lange baan had het team geconstateerd dat één velg een scheurtje vertoonde, maar na de race waren het meerdere velgen. En op een gebroken wiel zit je niet te wachten, dus er zat niets anders op dan de tweede race te laten schieten.
De tijdenlijst werd al snel aangevoerd door de Corvette Grand Sport, maar niet met Michiel Campagne aan het stuur. Het was Matthijs Bakker die van Michiel het aanbod kreeg om deze race te rijden en zich dat geen twee keer liet zeggen. Michiel Smits was tweede snelste in de Shelby en op plaats drie eindigde verrassend Bob Stevens in de Lotus Elan. Hij klopte Alexander Schlüchter met 0,05 seconde. Op P5 was het Harmen van Putten in de tweede Shelby, voor nog meer Lotus Elans, Jos Stevens en John Faux, dan Evans in de Marcos, van Gils in weer een Elan en Nico Zonneveld in de Morgan. Helaas gingen er in deze kwalificatie twee auto’s stuk: bij Bert du Toy van Hees gaf het differentieel de geest, terwijl Erwin van Lieshout een motorstoring kreeg.
Zo bleven er 19 auto’s over voor de race, evengoed voldoende voor een spannende race op het korte baantje van minder dan 2 kilometer. Een baan die je toeschouwer bovendien vanaf de meeste plaatsen bijna helemaal kunt overzien. Helaas voor Bob Stevens had hij een slechte start, het was Schlüchter die als tweede Paddock Hill Bend in zeilde. Ook Evans had een goede start, maar hij werd al snel weer gepasseerd door Van Putten. Bij de eerste doorkomst was het Bakker, Schlüchter, Smits, Faux, van Putten, maar Smits ging even later aan Schlüchter voorbij.
Druids Bend was de plek waar het allemaal gebeurde deze race, te beginnen met Schlüchter die probeerde Smits uit te remmen, echter zonder succes. Ook een poging inde daaropvolgende Graham Hill Bend mislukte. Op Cooper Straight neemt zo’n Shelby grote stappen, dus in de daaropvolgende combinatie met Surtees en Clearways was Smits relatief veilig. Ook Thomas Kargus waagde een uitremactie in Druids, en wel op collega-Lotus Elan-piloot Lars Bondesson. Die schrok zo dat hij spinde en de motor niet meer aan de praat kreeg. Na hun matige starts was de familie Stevens weer op weg naar voren, Bob ging langs Richard Evans voor P6, Jos langs Nico Zonneveld voor P10. Ook de twee E-types met Rhea Sautter en Roland Zoomers hadden een mooi gevecht, waarbij Roland een mooie uitremactie pleegde, maar Rhea zich zeker niet gewonnen gaf.
Smits zat intussen op minder dan een seconde van Bakker, maar de Corvette Grand Sport heeft zoveel extra vermogen dat hij geen moment een serieuze bedreiging vormde. Schlüchter, Faux en van Putten reden alleen, maar daarachter was het pret met een groep aangevoerd door Bob Stevens, voor Richard Evans, Frans van Maarschalkerwaart, Niek van Gils en Jos Stevens. Kargus deed weer een geslaagde uitremactie in Druids, deze keer op Sautter, maar die pakte hem op Cooper Straight weer terug.
Een ronde verder probeerde Van Gils het aan de binnenkant bij de Shelby, maar Van Maarschalkerwaart remde laat en hield de deur dicht. Ook Sautter hield de deur deze keer dicht, maar niet genoeg en Kargus was erlangs! Mark Dols verliet intussen het strijdtoneel met een kapotte steekas. Schlüchter probeerde van alles om het gat naar Smits te dichten, inclusief een aantal gewaagde lijnen door Paddock Hill Bend, maar hij kon er niet bijkomen.
Jos Stevens was intussen voorbij gegaan aan Niek van Gils, maar die pakte hem terug in Graham Hill Bend en ging vervolgens door voor een hernieuwde uitremactie op van Maarschalkerwaart in Druids. Opnieuw gooide die de deur dicht, alleen was hij nu aan de late kant, want de gele Lotus had er al een voet tussen. Het gevolg was een touché en een spin voor van Gils. Jos Stevens deed het de ronde erop beter: hij had een snellere lijn door Paddock Hill Bend en zat er al naast voor de remzone, waarna hij probleemloos binnendoor glipte.
Bob Stevens probeerde hetzelfde trucje bij Harmen van Putten, maar ook hij kreeg geen ruimte. Zoomers werd nu achtervolgd door Kargus en Sautter en Niek van Gils had een nieuwe tegenstander gevonden in Nico Zonneveld.
De rondenteller draait op het korte baantje sneller dan de grote wijzer van de klok, we zaten inmiddels in ronde 15 en de helft van het veld was al gelapt, sommigen zelfs twee keer. Bob Stevens moest zijn race helaas beëindigen met een te hoog oplopende olietemperatuur. Jos Stevens probeerde ondertussen Evans te passeren, maar die wist alle bewegingen van de oranje Elan te pareren. Van Gils deed intussen weer de uitremtruc, deze keer op Zonneveld.
Evans had het nu moeilijk, hij kreeg even lucht toen de leider voorbij kwam en Stevens netjes aan de kant ging. Zelf bleef hij op de ideale lijn zitten tot op Cooper Straight. Intussen had van Gils weer van Maarschalkerwaart in het vizier, en toen deze even dwars ging in Graham Hill Bend zat hij weer op de bumper. Inmiddels bleek de klok echter op 25 minuten te staan, en de rondenteller zelfs op 27, en dus was Bakker afgevlagd en 2,4 seconden later Smits. Alleen Schlüchter, Faux en van Putten zaten nog in dezelfde ronde, de rest was één of meer keer gelapt. Evans hield 0,3 seconde over op Jos Stevens, daarna was het Frans van Maarschalkerwaart op een halve seconde voor van Gils. Nico Zonneveld maakte de top-10 vol in de Morgan +4.
Kwalificatie en Race 3, toerwagens
Onder de 15 auto’s in het assembly area waren er maar liefst 7 Mini’s, waaronder die van René de Vries. Het dak was wat verkreukeld, maar voor de rest stond de nummer 37 er dankzij de inspanningen van het Classic Sport Ignition & Snetterton Speedshop Team weer spic & span bij voor de kwalificatie. Ook de rijder had er weer zin in. Verder was er de gebruikelijke stoelendans: Jaap van der Ende in de Falcon in plaats van Martin Bijleveld, niet Ron maar David Verzijlbergen in de Fiat Abarth, Timo in plaats van Klaas Span in de Mini, Jonathan Lewis in zijn eigen Mini in plaats van Zack Booth en nog een Mini erbij, die van Nick Swift, bestuurd door Phil Anning.
De bochtencombinatie Surtees – McLaren – Clearways is altijd goed voor spektakel. Ook nu weer: Bert Mets deed een soort dansje (vermoedelijk nog naswingend van Guus Meeuwis), Phil Anning gebruikte zoveel ruimte naast de baan dat hij zijn snelste ronde moest afstaan en Jaap van der Ende spinde spectaculair onder het motto: als je niks probeert, win je ook niks.
Het was niet verrassend Gross die de snelste was, 0,8 seconde voor van der Ende. De tweede rij was voor het duo Lewis-Anning. P5 was voor Graham Wilson in zijn ongehoord snelle CT08 Lotus Cortina. Daarna weer twee V8-en, Roel Korsten en Frits Campagne, en drie Mini’s in de volgorde de Vries-Ebdon-Rappange.
Na de lunch was het race time met een veld van 15 auto’s. Dat is ruim voldoende voor een leuke race op Brands, tenminste als er niet in de eerste bocht al twee de grindbak in tetteren. Helaas is dat wat er gebeurde, rookie Roel Korsten ging iets te hard Paddock Hill Bend in, iedereen kon hem ontwijken, alleen moest de onfortuinlijke René de Vreis (je schrijft het anders, maar zo spreken ze het in Engeland uit) daarvoor wel de grindbak opzoeken. Hij ploegde dapper voort, maar kwam uiteindelijk tot stilstand op luttele meters van zijn eerdere landingsplaats. Ook Korsten zat vast, dus toen waren er nog 13.
Lewis had intussen zijn zinnen op Gross gezet, maar die liet zich niet verrassen. Bovendien kwam op Brabham Straight van der Ende voorbij. Anning had intussen in Graham Hill Bend even de baan verlaten en daarmee de aansluiting verloren, maar zat nog wel voor de Cortina van Wilson. Daarmee was de top-5 bepaald en die zou gedurende de 26 ronden van de race niet veranderen. Gelukkig waren er nog de posities 6 t/m 13, in eerste instantie aangevoerd door Roger Ebdon in de Mini. Die moest al snel Frits Campagne in de Ford Falcon voor zich dulden, terwijl daarachter het treintje Romo-Rappange-Span-Izaks (die weer in de Abarth was gestapt) volgde. Rob Rappange probeerde een interessante variatie door in Druids buitenom de Lotus Cortina van Romo te willen gaan. Dat werkte niet, maar even later was hij er toch langs. Ook Ebdon moest er enkele ronden later aan geloven. Ondertussen werd Timo Span helemaal gek van de Fiat Abarth die nu eens links, dan weer rechts keek, maar er niet langs kon. Uiteindelijk wist Jasper het in Graham Hill Bend toch voor elkaar te krijgen. Ebdon had ondertussen een probleem en zag achtereenvolgens Romo, Izaks en Span voorbij komen, waarna hij zijn auto in de pits parkeerde. Het blijven kwetsbare karretjes die Coopers, want even later hield het ook voor Timo Span op toen zijn Mini geen aandrijving meer had. Jasper Izaks verlegde zijn intimidatietactieken naar nu Frank Romo. Die had echter genoeg power in zijn twincam om op de rechte stukken net voldoende weg te lopen, en dus moest Jasper een list bedenken. In het verkeer met de leider lukte het om aan te haken en vervolgens in Clearways, Druids en Graham Hill Bend zo’n beetje naast de Cortina te komen, maar Romo maakte geen fouten en reed steeds weer weg. De gouden kans kwam toen Jaap van der Ende het duo op een ronde zette. Romo moest van zijn lijn af voor Surtees. Izaks kleefde zijn Abarthje aan de bumper achter de Falcon en zoefde op de ideale lijn door Surtees-McLaren-Clearways en Clark, gevolgd door een slipstreampje op het Brabham Straight, terwijl de verbouwereerde Romo twee seconden verloor.
Daarmee was de eindvolgorde bepaald en koersten de 11 overgebleven deelnemers naar de finish. De top-5 noemden we in het begin al: Gross-van der Ende-Lewis-Anning-Wilson en ook Frits Campagne reed een eenzame race naar P6. Zevende en morele winnaar (want eerste niet-gastrijder) in de kleine klasse was Rob Rappange. Daarna volgden Izaks, Romo, Mets en tenslotte Gerrit Jan van Leenen. Er was niet veel publiek, maar het was toch een mooi moment om Jaap van der Ende op het podium te zien staan op hetzelfde circuit waar zijn zoons Ricardo en Jacky het Formule Ford Festival wonnen.
Op naar Spa!