Rain starts play in NK HTGT

(Voor Nederlands even naar beneden scrollen)

A record number of over 50 competitors provided two thrilling races for the Dutch pre-’66 championship at the Zandvoort Historic Grand Prix. On Saturday, it was an early start at 8 AM. Shortly after the race got underway the heavens opened and the fun started. The Porsche and Mini drivers were especially happy, as they have good traction in the wet on the compulsory Dunlop tires. Alexander van der Lof had been fastest in qualifying in his exotic ’64 Ferrari 250 GTO, but he had to give best to Roman Caresani in the Porsche 904, who won the race after ten laps of slipping and sliding. Michael Koel, having started 12th, also managed to pass the Ferrari in his Porsche 911. An even stronger feat was performed by Roger Ebdon, who steered his little Mini from 31st to 6th and was first in the touring car class. Timo Span and Rob Rappange also featured in the top-10 in their Mini’s.
A prime-time slot on Sunday afternoon made for packed grandstands and sand dunes. The first seven laps were on dry tarmac, but then another shower made conditions very tricky. Van der Lof was leading. Caresani started to close the gap, but tried too hard and spun. Third place man Michiel Campagne had great difficulty keeping the powerful Corvette Grand Sport pointing in the right direction, which enabled Caresani to hang on to second place. Dirk Waaijenberg was first touring car home in his Ford Falcon. Armand Adriaans increased his lead in the championship standings with a solid fifth and eighth in the two races.

Regen beslissende factor bij Historic Grand Prix
In de aanloop naar het hoogtepunt van het jaar was de inschrijflijst overvol, maar zoals altijd gingen er naarmate het laatste weekend van augustus dichterbij kwam ook weer wat namen vanaf, zodat iedereen die wilde uiteindelijk daadwerkelijk kon deelnemen. Evengoed was het in de kwalificatie met 56 auto’s natuurlijk erg druk op de baan, temeer omdat er in het drukke programma geen tijd was voor een voorafgaande vrije training.
Kwalificatie: gele vlag bepaalt de pole
De HGP trok een aantal “nieuwe auto’s”, zoals een Renault 4CV met bouwjaar 1952. Eigenaar Henk Janus had niemand minder dan Melroy Heemskerk als rijder aangetrokken, maar ook dit jonge talent had moeite om in dit (zelfs voor NK HTGT begrippen) bejaarde karretje een snelle tijd te zetten. Aan de andere kant van het spectrum zagen we een Ferrari 250 GTO in 1964 specificatie. Niet één van de drie echte natuurlijk, maar een schitterende replica uit de stal van Piet Roelofs, die door Alexander van der Lof naar de snelste tijd werd gereden in 2:02,4. BMW-ontwerper Adrian van Hooydonk maakte zijn NK HTGT debuut in een BMW 1800 TI/SA en oudgediende Ton Vos zijn comeback in een Porsche 356. In de categorie “nieuwe auto’s” moeten we ook de Corvette Grand Sport van Michiel Campagne vermelden. Vers gebouwd en dus voorzien van kinderziekten, die er zonder vrije training nog niet uit waren… Michiel eindigde de kwalificatie dan ook op plaats 56 en het team reisde spoorslags af naar Lelystad voor wat broodnodig testwerk. Met zoveel auto’s op 4,3 kilometer asfalt is het dringen op de baan, maar dat is nog geen excuus om een andere auto te raken. In een historische race is dat al zeer discutabel, in de kwalificatie is het gewoon not done, zo werd Jip van Putten door de wedstrijdleiding te verstaan gegeven nadat hij met zijn Shelby Mustang Shirley van der Lof in haar Porsche 911 een optater had verkocht. Hij kreeg daarbij een verrassend milde straf van 5 plaatsen terug op de grid opgelegd. Drie anderen kregen een soortgelijke straf, maar dan voor inhalen onder geel, te weten Erwin van Lieshout met de Porsche 911, Rob Bergmans in de Iso Rivolta en… Alexander van der Lof, die zijn pole dus mocht overdragen aan Roman Caresani die een 2:03,6 uit zijn Porsche 904/6 had weten te persen. Alexander Schlüchter, deze keer weer onderweg in zijn Lotus Elan, mocht van de tweede plaats vertrekken, terwijl Dirk Waaijenberg de vruchten plukte van enkele gewichtsbesparende en ademhalingsverbeterende maatregelen aan zijn Ford Falcon. Hij zette de CT10 concurrentie op achterstand en klokte een ijzersterke P3. Jos Stevens schoof door naar de vierde stek in de Lotus Elan, Van der Lof was toch nog vijfde want ook Bergmans had straf. Anthony van de Oetelaar reed de E-type naar P6, Armand Adriaans mocht als zevende vetrekken in de Shelby Mustang. Bergmans kreeg P8 toebedeeld, terwijl de Ford Falcons van Norbert Gross en Frits Campagne de top-10 volmaakten. Voor Huib Mars met de Austin Healey (kapotte cilinderkop) was de HGP helaas alweer afgelopen voordat hij goed en wel begonnen was.
Race 1: vroeg op…en nat!
Op zaterdag moesten de dames en heren al om 8 uur ’s ochtends aan de bak. Het leek erop alsof Antony van den Oetelaar zich verslapen had, maar niets was minder waar, de verdeler had het begeven en de E-type was op weg naar de voorstart gestrand. Er was dus een lege plek op de grid en dat was extra jammer vanwege de groepsfoto. Bij de start waren Caresani, Waaijenberg en Adriaans goed weg, terwijl Jos Stevens wat aarzelde waardoor Alexander van der Lof aansloot op plaats 4.
De race was nog maar net begonnen of er barstte een flinke bui los. De rijders met auto’s waar de motor zich in de buurt van de aangedreven wielen bevindt, zagen dit natuurlijk met genoegen aan en gingen er eens goed voor zitten. Caresani had een gaatje terwijl Waaijenberg zolang het nog enigszins droog was de tweede plaats in handen hield, voor Van der Lof. Daarachter volgde Schlüchter, voor het strijdende duo Bergmans-Adriaans. Bij het ingaan van de derde ronde was de baan inmiddels behoorlijk nat en was het Michael Koel die van plaats 7 opgerukt was naar plaats 3. Graham Wilson met de Lotus Elan en Frans van Maarschalkerwaart met de Shelby Mustang meldden zich op dit moment in de top-10. In het damesklassement ging Shirley van der Lof ruim aan de leiding met haar Porsche 911, terwijl Rhea Sautter (E-type) en Alexandra Auer (AH Sprite) in gevecht waren om de tweede plaats. Alexander Schlüchter was intussen achterop het circuit stilgevallen met een ontstekingsprobleem.
Bij het ingaan van de vierde ronde was Michael Koel opgerukt naar de tweede plaats achter Caresani. Van der Lof lag derde, voor het strijdende trio Bergmans-Adriaans-Waaijenberg die grote moeite hadden de overvloedig aanwezige Amerikaanse paarden enigszins op het wegdek over te brengen. Theo van Gammeren zag dit allemaal met genoegen aan vanachter het stuur van zijn Porsche 911 en begon het drietal binnen te hengelen. Op dit moment was de baan op zijn gladst, want alle olie was uit de poriën van het asfalt tevoorschijn gekomen, maar nog niet weggespoeld. Chris Mulder ondervond dit aan de lijve met een pirouette waarbij zijn Porsche 911 helaas kennismaakte met de vangrail. De schade bleek achteraf zodanig dat het weekend er voor hem opzat. Bij de kleine toerwagens was het Roger Ebdon die de zaak onder controle had. René de Vries lag aanvankelijk tweede, maar had zich niet ingesteld op regen en Timo Span en Rob Rappange kwamen zienderogen dichterbij. Dat gebeurde in een mooi treintje onder aanvoering van Max Boodie in de zwierende Mustang, met daarchter Nykle Meijer in de E-type, de Mini’s van de Vries en Rappange en de Porsche van Erwin van Lieshout, terwijl Timo Span in de Mini en Ron Verzijlbergen in de Fiat Abarth ernaartoe reden en ook Michiel Campagne op weg naar voren was. Daarachter zagen we de toerwagengevechten van weleer in slow motion herhaald worden: Gerrit Jan van Leenen hield met zijn Lotus Cortina de BMW TI/SA van Van Hooydonk en de Lotus Cortina van Gerard Zwart achter zich. Tot en met de laatste plaats werd er geknokt, Peter Struik had zijn moment of glory toen hij zijn MGB langs de Mustang van Thomas Augustin wist te sturen. Helaas duurde zijn vreugde maar kort, want even later parkeerde hij de auto in de pits met een onaangenaam geluid in de motor.
Stephen Perry heeft tot nog toe geen geluk met zijn Ford Falcon, bij hem ging het vuur onder de kroketten na vier ronden al uit, hij stopte bij Post 7. Links en rechts waren er spins en uitstapjes, de meeste zonder contact, maar met zulke verraderlijke omstandigheden viel dat niet altijd te voorkomen. Voor de toeschouwers was het nauwelijks nog te volgen. Frans van Maarschalkerwaart verloor 18 plaatsen door een uitstapje, maar kon verder, al hield hij er wel een deuk in zijn deur aan over. Michiel van Duijvendijk moest de pits opzoeken met de Porsche 911 en Bas Jansen zagen we met de Healey 3-liter in de grindbak van het Scheivlak staan, maar kon na enig sleepwerk toch weer verder. Alexandra Auer heeft de wonderlijke gewoonte om soms langs de baan een parkeerplaats te zoeken en deed dat nu bij het ingaan van de Kumhobocht. Een ronde later reed ze weer verder.
Er was volop mooi racewerk te zien, zo ging Jaap van Ende (Ford Falcon) voorbij aan Frits Campagne, was er een Mini-treintje van Rappange, de Vries en Span en ging Adriaans mooi dwars de Hunserug op, onderwijl Waaijenberg en Van Gammeren voorblijvend. De strijdende groep in het middenveld was nu gigantsisch geworden en bestond uit Shirley van der Lof, Graham Wilson, Jaap van der Ende, Jip van Putten, Nykle Meijer, Rob Rappange, Erwin van Lieshout, Frits Campagne, Michiel Campagne, René de Vries en Timo Span. Frans de Vos (Lotus Cortina) ging fraai buitenom bij Max Boodie en Shirley van der Lof deed hetzelfde bij Edwin Dijkman (MGB). Melroy Heemskerk had het reuze naar zijn zin in het kleine Renaultje, hij pakte de één na de ander in met strak stuurwerk, waarbij de ingehaalde deelnemers vervolgens regelmatig spinden omdat ze dachten toch minstens zo hard de bocht om te moeten kunnen. En Alexandra Auer? Die reed nog een paar rondjes maar zette haar gele gebakje toch maar weer op dezelfde tamelijk gevaarlijke plek neer, net naast de baan in de Kumhobocht. Gelukkig zat de race er inmiddels bijna op.
Hoewel 25 minuten zonder extra minuut overeenkwamen met slechts 10 ronden, kende deze race een record aantal positiewisselingen, waardoor het verloop lastig te volgen was. Vooraan veranderde er echter niet veel: Caresani reed gecontroleerd naar de winst, Michael Koel werd fraai tweede op 0,3 seconde en won uiteraard de GTS11 klasse. Op 6 seconden volgde Van der Lof in de Ferrari, voor Rob Bergmans en Armand Adriaans, die weer een solide resultaat boekte. Giant killer Roger Ebdon pakte met zijn kleine Mini nipt de zesde plaats en had ook bijna nog Adriaans te pakken. Hij was daarmee uiteraard de winnaar van de kleine toerwagenklasse. Theo van Gammeren werd zevende en tweede in GTS11, Dirk Waaijenberg achtste en winnaar in CT10. Timo Span en Rob Rappange waren de volgende twee lachende Mini-rijders op de plaatsen 9 en 10. Maar de beste prestatie was misschien wel die van Michiel Campagne, die met de minst geschikte auto voor de omstandigheden, de Corvette Grand Sport, van de 54e naar de 11e plaats reed. En laten we Melroy Heemskerk niet vergeten, die was 37ste aan de finish, vanaf plek 55. Bij de kleine GT’s ging de winst naar Michel Lombard in de Alpine A110, terwijl de Lotus-eer in GTS10 gered werd door Graham Wilson, voor Ton Vos in de oude getrouwe Porsche 356. Frans de Vos pakte de maximale punten in CT08.
Zondag: volle tribunes en….weer regen!
Op zondag mocht het NK HTGT op prime time acteren en dat betekende volle tribunes en duintoppen. Voor de winnaar was er behalve de eer en het gebruikelijke zilverwerk deze keer ook een klokje te winnen, voor om de pols. Van het merk Chopard, dus de moeite waard om wat extra gas voor te geven, maar niet zozeer dat je er een motorrevisie of fikse schade voor moest riskeren. Hoe dan ook, het leek erop dat de heren Caresani en Van der Lof hiervoor de grote kanshebbers waren, met wellicht nog een klein kansje voor Michiel Campagne vanaf de tiende startplaats.
Niet iedereen was present voor de start. De Marcos van Richard Evans had weer eens een kapotte Volvo-bak opgelopen en deze keer was er geen quick fix of leenonderdeel voorhanden, dus hij moest lijdzaam toezien hoe de Porsche concurrentie de punten in GTS11 ging verdelen. Melroy Heemskerk leek het verstandig om met zijn 4 pk-tje niet vanaf plaats 37 maar gewoon achteraan te starten. En Alexander Schlüchter kwam na de opwarmronde de pits in, maar kon na de start alsnog achteraan sluiten.
Lichten uit en het was Michael Koel die als eerste de Tarzanbocht indook, gevolgd door Caresani, Van der Lof een Waaijenberg. Natuurlijk kon de 911 dit op droog asfalt niet volhouden en bij de eerste doorkomst was Michael zesde achter hetzelfde rijtje, plus Michiel Campagne die dus al vijf plaatsen was opgeschoven. Na twee ronden was de Ferrari de Iso Rivolta voorbij gegaan en klokte Van der Lof een ronde in 2:01, wat zijn intenties duidelijk maakte. Campagne lag nu derde. Schlüchter was alweer goed op weg naar voren en er was een leuke strijd gaande tussen Gerard Zwart, Ebgbert Kolvoort (MGB) Alexandra Auer en Melroy Heemskerk, die in de drukte van de beginfase goed kon aanpikken.
De Ford Falcons hebben zo hun eigen mores, met een slagschip voer je nu eenmaal op andere wijze oorlog dan met een rank en wendbaar bootje. Waaijenberg was weer ongenaakbaar, maar daarachter ging het er heftig aan toe. Meestal bevindt zich een groene oorlogsbodem in het centrum van de strijd en die trok nu aan het kortste eind, want het was Martin Bijleveld plots voorop reed, met een kapotte voorbumper, terwijl Frits Campagne vervolgens eens een geslaagde uitrempoging deed. De auto van Frits liep sowieso erg hard en dat is vaak een voorbode van motorproblemen. Zo ook nu: krukas gebroken, dus einde race na 3 ronden. Ook Bert du Toy van Hees staakte de strijd, met een ontstekingsprobleem aan de Coventry Climax krachtbron van zijn Lotus Elite. Roger Ebdon moest op het droge langzaam terrein prijsgeven en werd opgejaagd door Jos Stevens en Max Boodie, terwijl Nick Swift in de Mini van René de Vries daarachter zijn kansen afwachtte.
De Lotus Elans deden het goed op het droge asfalt, Graham Wilson rukte op naar plaats 5, na een felle strijd met Waaijenberg, terwijl Schlüchter de top-10 naderde, gevolgd door Jos Stevens. Frans de Vos had wederom de leiding in CT08 en was in gevecht met de Porsche 911 van Erwin van Lieshout, de niet verwachtte dat de oude Vos het buitenom zou proberen in de Hugenholtzbocht en hem zodoende bijna de (nieuwe) muur in duwde.
Caresani had intussen de Ferrari op zijn staart hangen en het leek slechts een kwestie van tijd voor hij erlangs zou gaan. Bij de Mini’s nam Nick Swift de leiding over, maar het was hem niet gegund, na vier ronden brak een remschijf. Dat gaf de leiding weer aan Ebdon, maar Rob Rappange had andere plannen. Gerrit Jan van Leenen streed intussen met Frank Romo, totdat de Duitser spinde in de S-bocht en voor de zekerheid een pitstop maakte. Er bleek niets aan de hand met de Mini, dus hij reed weer vrolijk verder. In de zevende ronde was het moment daar, Van der Lof nam de leiding over. De 2-liter Porsche krachtbron van Caresani had geen antwoord op de pk’s van de 3-liter twaalfcilinder in de Ferrari. In CT08 was er zicht op een strijd om de eerste plaats, Leo Landman was op jacht naar Frans de Vos, maar hij viel ten prooi aan een bekende Lotus Cortina-kwaal: afgebroken versnellingspook.
Waar er voor de start van de race er een klein wolkje naast het circuit hing, bleek dat nu ineens boven de baan te hangen en er kwam ook nog verrassend veel water uit. Het was eigenlijk een herhaling van de zaterdag, met dit verschil dat er al 7 ronden afgelegd waren. Net als de dag ervoor ontstond er een fraai waterballet. Het is ondoenlijk om alle capriolen te noemen, maar de toppers waren Rhea Sautter, die bij het uitkomen van de S-bocht rond ging, Max Boodie onderaan de Hunserug en Harmen van Putten, die op dezelfde plek hoge punten van de jury scoorde. Minder fortuinlijk was Onno Vlaanderen, die de fraaie aluminium neus van de E-type inkortte ter hoogte van de baanpost in de Hugenholtzbocht. Stephen Perry boekte vooruitgang, maar met 8 rondjes reed hij er nog steeds één te weinig om geklasseerd te worden.
Caresani leek door de regen weer een kans te hebben om het gat naar Van der Lof te dichten. Daarbij moest hij natuurlijk wel stevig risico nemen en dat werd hem fataal, hij ging bij het uitkomen van de S-bocht achterstevoren. Thomas Kargus (Lotus Elan) kon hem daarbij nog maar net ontwijken. Het kostte Caresani twintig seconden en dat betekende dat Van der Lof rustig naar de winst kon rijden. Michael Koel had het in de regen weer opperbest naar zijn zin en vocht zich terug de top-10 in en ook Melroy Heemskerk leefde weer op, met een aantal briljante binnendooracties op de Shelby Mustang van Van Putten, die er op het eerstvolgende rechte stuk dan weer voorbij spoot. Lombard had ineens ook weer goede tractie in zijn Alpine en verschalkte Bondesson’s Lotus Elan terwijl Jos Stevens ingepakt werd door Bijleveld. Ook het trio Rappange- van Lieshout – Jasper Izaks (Fiat Abarth) leverde mooie strijd in de nattigheid.
Anderen hadden het vooral moeilijk met de omstandigheden. Max Boodie kreeg er maar geen genoeg van, tot hij eraf ging in de Kumhobocht. Shirley van der Lof ging er daar buitenom voorbij, een bewijs dat een Porsche 911 ook in de grindbak meer tractie heeft! Het pirouettefeest werd alleen maar heviger en met gestrande auto’s op diverse plaatsen besloot de wedstrijdleiding tot een full-course yellow. Daarmee eindigde de race met een dompertje, maar dat vond niemand erg, want in de 11 voorgaande ronden was het spektakel immers van grote klasse geweest.
Van der Lof mocht het horloge in ontvangst nemen, Caresani was tweede op 12 seconden, Michiel Campagne derde op 38 seconden. Rob Bergmans werd vierde voor GTS10-winnaar Wilson en GTS11-winnaar Koel. Waaijenberg was zesde en scoorde weer maximaal in CT10. Armand Adriaans reed opnieuw een bekeken race, achtste was misschien niet spectaculair, maar wel goed voor maximale punten in GTS12. Schlüchter en Bijleveld maakten de top-10 vol. Bij de kleine toerwagens was het weer Ebdon, voor Rappange en Izaks, terwijl Lombard opnieuw de kleine GT-klasse op zijn naam schreef en Frans de Vos nogmaals de winst in CT08 opeiste.
Met nog twee races te gaan kan er nog van alles gebeuren, maar als Armand Adriaans doet wat hij het hele seizoen heeft gedaan, hard maar niet te hard rijden zodat hij aan de finish komt, kan het kampioenschap hem niet meer ontgaan.