NK HTGT powered by Gamma at Brands Hatch
(voor Nederlands even naar beneden scrollen)
The Dutch championship for pre-’66 touring cars and GT’s joined the Masters Festival at Brands Hatch for he third year in succession. Contrary to earlier years, the two races on the GP track were combined with the Masters classes, making for wo huge fields. For starters, 19 Dutch GT drivers joined 24 regulars for he Masters 3 Hours. Michiel Campagne had no trouble keeping up with the local hotshoes in his Chevrolet Corvette Grand Sport, he was soon in fourth overall behind three Ford GT40’s. Roeland Voerman was the second best NK driver until the differential of his Corvette Stingray packed up. That left Rhea Sautter in her Jaguar E-type in second, chased by Robert Hamilton (Marcos 1800) and Harmen van Putten (Shelby Mustang). However it was Tom Kuiper in another Chevrolet Corvette who had taken second when the NK competitors were flagged off after 90 minutes. Andy Newall spectacularly drove Sautter’s E-type back into contention, taking the final podium spot. This didn’t bother Hamilton very much, as he was happy with the win in GTS11.
The Dutch touring car pilots joined the Masters Pre-’66 field on sunday for an hour of frantic action. Bert “Burt” Mets had the best starting position by far of all the Dutch competitors, Nick Swift having qualified their Mini Cooper S an outstanding 9th overall. Unfortunately the three Mini-drivers Lewis, Swift and Maydon all thought they could win the race on the first lap. The result was that Swift and Maydon were out with substantial damage and Lewis was disqualified for his antics. Mets didn’t get to drive and the lead in the Dutch camp passed to Bas Jansen in a Ford Mustang, with Frits Campagne in a Ford Falcon on his bumper. Shortly afterwards Jaap van der Ende in another Falcon joined this fight, as did Roel Korsten in another Mustang. After the pitstops, Campagne looked to be safe, until he had a spin and lost two places. This handed the win to Roel Korsten. The other classes were won by Du Toy van Hees/van Leenen (Lotus Cortina) and Ebdon/Kolvoort (Mini Cooper S).
On Monday, it was NK HTGT only on the Indy Circuit. The first race was very exciting at the front, featuring a battle that lasted for 27 laps between Michiel Campagne in the big Corvette, Richard Evans in a Marcos 1800 and Bob Stevens in a Lotus Elan 26R. This trio switched positions all the time and they were all over each other in the corners. Campagne used his prodigious power to take the win over Evans. Bas Jansen took the lead of the touring car class, until his Mustang cut out. Roel Korsten was once again ready to pounce and passed Van der Ende for his second win of the weekend. Van Leenen and Roger Ebdon (Mini Cooper S) won the other touring car classes.
In the second on the Indy circuit race it was Nico Zonneveld who took the lead in his Morgan, but he was soon passed by Evans in the Marcos. Meanwhile Bob Stevens had on off-track excursion and dropped to 12th. Evans built up a big lead, but Stevens was fired up, while the Marcos developed a small misfire. This allowed Stevens to close up to and finally pass Evans. Mark Dols (Marcos) had taken third from Zonneveld, while Martin Bijleveld led the touring cars in his Ford Falcon. He needed all his skills to stay ahead of Georg Nolte in the Ford GT40, eventually having to give in when his tires were shot. 
Zaterdag: oil stops play
Het Nederlands kampioenschap voor pre-’66 historische toerwagens en GT’s bezocht voor het derde jaar in successie het circuit van Brands Hatch. In tegenstelling tot eerdere jaren zouden de races op het lange Grand Prix circuit samen met de Engelsen worden gereden, gesplitst in toerwagens en GT’s, terwijl de maandagse races op de korte “Indy” baan samen zouden worden gereden zonder Britse inbreng. Als eerste Nederlanders waren om 9:00 de 19 GT-deelnemers aan de beurt, die het circuit deelden met 24 Britse concurrenten. Een schitterend veld! Tussen de Britse semi-pro’s was het voor de Hollanders wel even wennen en zoeken naar een ritme. Surtees, de off-camber bocht waar het Indy-circuit overgaat in de GP baan is daarbij één van de lastige punten. We zagen Mark Dols al gelijk wijd gaan met de Marcos. Op zo’n onbekende baan is het ook een kwestie van een sleepje zien te vinden en dus zagen we Bob Stevens on de groene Lotus Elan achtervolgd worden door de gele van Sander van Gils terwijl ook Mark Dols en Nico Zonneveld met de Morgan probeerden aan te pikken. Michiel Campagne had in de Corvette Grand Sport problemen met blokkerende voorwielen, maar was evengoed de snelste NK deelnemer, net buiten de top-10. Dat wil zeggen, totdat Andy Newall het stuur overnam van Rhea Sautter en 1:46,1 zette in de E-type, 0,3 seconden sneller dan Campagne. Dat was uiteindelijk goed voor de plaatsen 11 en 12 in het Masters geweld. Roeland Voerman was de derde snelste HTGT deelnemer in de Corvette. Daarna volgde Bob Stevens, terwijl Sander van Gils verwoede pogingen deed om zijn tempo te volgen. Helaas nam hij daarbij teveel risico en toucheerde de vangrail bij het uitkomen van Druids Bend. De kwalificatie werd stilgelegd met code rood. Nadat de takelwagen zijn werk had gedaan, kon de Lotus Elan gewoon rijdend naar de paddock, maar helaas was de ophanging krom en zouden we hem niet meer in actie zien. Een tweede code rood werd veroorzaakt door een bezoek van de Aston Martin DP214 aan de grindbak, gelukkig zonder serieuze schade aan de aluminium bolide. De klok werd elke keer keurig stilgezet en dat betekende dat er veel gereden kon worden, Edwin Dijkman (MGB) en Marcel van Laarhoven (Shelby Mustang) reden allebei 20 ronden. Georg Nolte reed zelfs 23 ronden en plantte zijn Ford GT40 op de valreep net voor Bob Stevens op p.19, vierde van de Gamma NK-rijders. Niet iedereen maakte de training vol, zo begon Evans’ Marcos weer vertrouwd te roken. Deze keer was het koelvloeistof en hij stopte in de pits met een lege radiateur. Nico Zonneveld pakte uiteindelijk p. 6 van de NK’ers, voor Harmen van Putten in de Shelby Mustang en ruim een seconde voor de Marcossen van Hamilton en Dols. Daarna kwam Jos Stevens, deze keer in de blauwe Lotus Elan. Dit met het oog op de 90 minuten race, een grote tank is dan wel zo handig. Van Laarhoven had een goed ritme gevonden en was sneller geweest dan Tom Kuiper in de Corvette en Erwin van Lieshout in de Porsche 911. Evans landde uiteindelijk op p.34 overall en had dus een hoop te doen in zijn thuisrace. Alex Korle had als altijd zijn eigen tempo, hij reed deze keer in zijn Lotus Elan. Het NK-veld werd volgemaakt door de MGB’s van Edwin Dijkman, Niek van Gils en het duo Nykle Meijer/Mark Schmidt in good old Xaviera.
Om 11:00 stonden 36 toerwagens klaar voor een kwalificatie van 30 minuten. De Masters Pre-’66 klasse is altijd goed voor spektakel. Dat blijkt al uit de regels: in elk andere klasse mag je maximaal met één wiel over de witte lijn, maar bij de toerwagens krijg je pas een reprimande als je met meer dan 3 wielen buiten de baan rijdt! Onder de NK rijders zagen we enkele nieuwe combinaties zoals Bas Jansen in een Ford Mustang, Bert Du Toy van Hees als tweede rijder in Gerrit Jan van Leenen’s Lotus Cortina en Egbert Kolvoort in een Mini Cooper S, als co-piloot van Roger Ebdon. De training was nog maar net begonnen of Klaas Span kwam binnen met klachten over een benzinelucht in de auto. Na een haastige reparatie aan een remklauw was men vergeten de tankdop goed af te sluiten. Dat was gelukkig snel verholpen. Net toen iedereen een beetje op gang kwam was het alweer tijd voor een code rood: er stond een Lotus Cortina in de grindbak. Die was vlot verwijderd en het veld werd weer losgelaten. Ondertussen was het licht gaan regenen, maar dat was niet alles want even later stonden er maar liefst 5 auto’s in de grindbak. Opnieuw ging de rode vlag uit. Van de NL deelnemers was Nick Swift in de auto van Bert Mets op dat moment het snelste op p. 9, terwijl Frits Campagne tweede stond, maar wel op positie 22. Bas Jansen was derde. De rest hing achteraan zonder een serieuze tijd te hebben gezet. Roel Korsten toerde wat rond om zijn laptimer te programmeren en Du Toy van Hees en Kolvoort hadden nog niet gereden. Allemaal niet belangrijk, want er waren nog 17 minuten te gaan. De marshals gingen aan de gang om het oliespoor, gelegd door de Mustang van de familie Beighton, op te ruimen en daarna zou het erom gaan spannen. Een grote gele JCB trekker reed voorbij met een tank met paarse vloeistof voorop. Even later kwam hij langs om nog een tank te halen. Daarna 20 minuten niets, afgezien van de Safety Car bestuurder die binnenkwam met een nogal bleek gezicht. Wat was het geval? Circuitexploitant MSVR had zich door een enthousiaste vertegenwoordiger een nieuw chemisch middeltje voor oliebestrijding aan laten praten. Puntje van aandacht daarbij bleek te zijn dat asfalt ook een soort olie is…. De baan werd er alleen maar gladder van, de mannen met de bezems gingen onderuit en de Safety Car vloog bijna uit de bocht. Er zat niets anders op dan het goedje met veel water weg te spoelen en daarna met ouderwets oliepoeder aan de gang te gaan. Ondertussen stonden de coureurs in de pits te wachten tot de baan weer zou worden vrijgegeven voor een kwalificatie die geen 17 maar nog slechts 10 minuten zou duren. Dat wachten duurde bijna anderhalf uur, toen besloot de wedstrijdleiding dat de training niet hervat zou worden. Aan de ene kant begrijpelijk, want de achterstand op het tijdschema was al enorm, maar tegelijk zeer frustrerend voor de rijders, vooral degenen die nog niet of nauwelijks gereden hadden.
Het verdere programma van de zaterdag werd ingekort, zo zou de GT race geen 3 uur, maar slechts 2 uur en 19 minuten gaan duren. Dat was voor de Nederlanders dan weer een gelukje, want zij zouden 90 minuten rijden en dat kon gewoon zo blijven. Iedereen had er zin in, bij Michiel Campagne was er gewerkt aan de remmen, Mark Dols had zijn krukaspoelie weer vastgezet, Bob Stevens een verse ontsteking, Evans dacht alles ook weer voor elkaar te hebben en Sander van Gils had onderdak gevonden in de MGB van zijn vader. Op het programma stond een race van anderhalf uur, ruim 3 keer de gebruikelijke lengte. Daarbij moest een verplichte pitstop plaatsvinden, te maken op een moment naar keuze. Maar wel naar de start natuurlijk, iets dat Bob Stevens en Richard Evans misschien hadden gemist?! Zij doken namelijk nog voor de rollende start de pits in. Nee ze hadden wel opgelet, Evans moet nog wat laatste improvisaties aan zijn auto verrichten en Stevens ontdekte dat hij geen vol gas kon geven.
Na de rollende start was het Campagne die zich mengde in de strijd met de Cobra’s en TVR’s. Voerman was snel gestart en lag tweede in het NK-klassement terwijl Sautter wat terrein prijs moet geven, zij werd opgejaagd door Hamilton, die de leiding in GTS11 had genomen, en Van Putten. Daarna volgden Mark Dols, Jos Stevens en de voorzichtig gestarte Nico Zonneveld. Als 40-ste en laatste kwam Evans voorbij, bijna een volle ronde achter na zijn bezoek aan de pits.
Michiel Campagne had in de eerste ronde een kleine touché met een traag startende Cobra gehad, maar nu begonnen de Engelsen wel te begrijpen wat de Grand Sport in zijn mars heeft: de TVR van Spiers en de Cobra van Monteverde hadden het nakijken. Hamilton en van Putten waren Sautter gepasseerd, terwijl Tom Kuiper de gang erin begon te krijgen en Dols en Stevens voorbij ging. De MGB strijd werd aangevoerd door Edwin Dijkman, voor Niek van Gils en Nykle Meijer.
Drie ronden later had Campagne ook de TVR’s van Whitaker en Allison achter zich gelaten en lag hij vierde, met alleen nog de drie Ford GT40’s voor zich, die inmiddels al de eerste auto’s op een ronde aan het zetten waren. Voerman lag zo’n 30 seconden en 3 posities achter, terwijl Kuiper binnendoor stak bij Van Putten in de Druids haarspeld, waarmee we in het NK 3 Corvettes op de eerste drie plaatsen hadden. Sautter en Dols werden opgejaagd door Nolte met achter hem Zonneveld. Van Lieshout moest wat lossen, hij werd van dit groepje gescheiden door een paar Engelsen en werd gevolgd door Korle, terwijl Van Gils in de slag was met Meijer, wat Dijkman wat lucht gaf.
Hamilton had gezien hoe Kuiper het deed en stak eveneens binnendoor bij Van Putten, terwijl Kuiper op zijn beurt de Aston DP214 van Friederichs het nakijken gaf. In het middenveld was het een drukte van belang met Nolte nu voor van Laarhoven, Dols, Sautter, Zonneveld en van Lieshout, die het gat weer aan het dichten was. Van Laarhoven begon echter steeds meer te glijden, wat er in Paddock Hill Bend toch een beetje eng uitzag, een gevolg van een koelvloeistoflek op de voorband. Dit in tegenstelling tot Campagne, die deze bocht met het gas erop en een voorwieltje in de lucht rondde. Ook Voerman en Kuiper kregen de smaak steeds meer te pakken, terwijl Van Gils in de aanval ging bij Dijkman. Inmiddels vonden ook de eerste pitstops plaats, wat het wedstrijdverloop er voor ons toeschouwers niet helderder op maakte. Jos Stevens wist zich terug langs Nolte te vechten, terwijl Dijkman een schuivertje maakte in Paddock Hill Bend. Hij hield de MGB op de baan, maar het momentum was zoek en Van Gils glipte er in de erop volgende bocht langs. De pitstop van Voerman gaf de tweede plaats aan Kuiper. Helaas zou de gele Corvette de pits niet meer verlaten: het diff was kapot. Hamilton schoof zodoende door naar de derde plaats in de NK-stand. Andy Newall had bij de pitstop het stuur van de E-type van Rhea Sautter overgenomen en begon weer op te rukken. Na een uur sturen lag hij vierde in het NKHTGT-klassement. Voor Van Putten, Nolte, Dols, Stevens en de gestaag oprukkende Evans, wiens Marcos het verrassend goed volhield. Dat gold helaas niet voor de Morgan van Nico Zonneveld, die achterop het circuit was gestrand met een elektrisch probleem. Ook Korle waren we kwijt, die had het na de gebruikelijke raceduur van 25 minuten voor gezien gehouden. Daartegenover stond dat Bob Stevens na 3 kwartier sleutelen in de paddock weer vol gas kon geven en alsnog van start ging!
Van Laarhoven’s wegligging werd steeds moeizamer en uiteindelijk raakte hij van de baan in Paddock Hill Bend. Na een kort bezoek aan de grindbak spinde hij terug het asfalt op en Andy Newall kon hem in een reflex nog net ontwijken. Gehuld in een grote stofwolk rolde de Shelby vervolgens langzaam naar achteren waar Martin Stretton net op volle snelheid aankwam in de Ford GT40 – ook hij kon er maar net omheen sturen. Van Laarhoven probeerde het nog een rondje maar besloot na nog een klein uitstapje dat het mooi was geweest en reed naar de pits om het probleem te onderzoeken. Ondertussen genoot het publiek van Andy Newall die de E-type in weergaloze stijl door de bochten gooide. Richard Evans was Mark Dols voorbij, maar zijn rondetijden leken niet snel genoeg om Hamilton nog te kunnen bijhalen. Bij de MGB’s maakte Sander van Gis korte metten met Edwin Dijkman. De 90 minuten zaten er nu bijna op. Met nog 6 minuten te gaan spinde Mark Dols. Helaas, de Marcos zat vast in de grindbak en kon geen kant meer op.
De NK deelnemers kregen na 90 minuten een bord te zien dat hun race erop zat – de bedoeling was dat ze op racesnelheid naar de pits reden om de nog strijdende Masters rijders niet te hinderen. Michiel Campagne deed dat met één arm uit het raam, al zwaaiend naar publiek en marshals. Georg Nolte had zoals altijd zijn eigen visie op de procedures en reed voor de zekerheid nog een paar extra rondjes. Campagne had als enige NK-er in 90 minuten 50 ronden gereden. Kuiper werd tweede op 1 ronde. Hij reed de paddock in met een rammelend diff – de race had voor hem niet langer moeten duren. Sautter en Newall pakten de derde plaats, voor Robert Hamilton, die overtuigend won in GTS11. Georg Nolte was vijfde voor Jos Stevens, eerste en enige geklasseerde in GTS10, hoewel zoon Bob nog wel 15 rondjes lekker had kunnen boenderen. Daarna volgde van Putten, voor de nummers 2 en 3 in GTS11, Evans en van Lieshout. Van Gils/van Gils en Dijkman waren de laatsten die rijdend aan de finish kwamen, want Mark Schmidt had Xaviera na 31 ronden aan de kant moeten zetten.
Zondag: alleen maar toerwagens
De zondag was een beetje een rare dag, want de enige NK activiteit op het programma was de uursrace voor toerwagens tussen 11:00 en 12:00. Een race met een verplichte pitstop tussen de 25-ste en 35-ste minuut. NK-polesitter Bert “Burt” Mets had er zin in: zijn rijtijd tot op dat moment was welgeteld één minuut geweest. Dat was altijd nog meer dan Egbert Kolvoort en Bert Du Toy van Hees, die in een vreemde auto op een vreemde baan tussen allemaal snelle Engelsen zouden moeten rijden.
Met 36 toerwagens en een rollende start was het dringen, maar de eerste bochten ging het allemaal redelijk netjes. Bert Du Toy van Hees had een goede start en verraste Frans van Maarschalkerwaart, die de BMW 1800 weer eens van stal had gehaald, door hem op Hawthorns Hill voorbij te gaan. Een kleine touché was het gevolg. Bij de eerste binnenkomst van het veld in het Stadium barstte alsnog de hel los. De drie Britse Mini-matadoren Lewis, Swift en Maydon dachten de race in de eerste ronde te kunnen winnen. Lewis deed in Clearways iets wat niet kon, Maydon kwam dwars te staan en Swift probeerde buitenom te gaan maar dat paste niet. Het gevolg was dat Swift en Maydon eruit lagen met een pak schade en Lewis gediskwalificeerd werd voor zijn overmoedige actie. Het was een wonder dat er verder niemand bij betrokken raakte. De Safety Car kwam in actie totdat de beide Minis’s waren weggetakeld. Bert Mets kon onverrichter zake naar huis en de leiding in het Nederlandse kamp ging over naar Bas Jansen in de Ford Mustang, die Frits Campagne in zijn Ford Falcon op zijn bumper had. Na een Britse buffer volgde Jaap van der Ende en dan Roel Korsten, Roger Ebdon, Bert du Toy van Hees en Frans van Maarschalkerwaart, terwijl de Mini van Span de hekkensluiter was.
Jaap van der Ende vocht zich met moeite langs de Lotus Cortina van Haddon, een akkefietje waarvoor hij later nog even langs mocht komen bij de wedstrijdleiding en kreeg aansluiting bij het leidende NK-duo. Ook Roel Korsten reed ernaartoe, hem leek het wat makkelijker af te gaan. Campagne nam in de zesde ronde de NK-leiding terug over en even later rukte van der Ende op naar p. 2. Frans van Maarschalkerwaart was intussen in een gevecht gewikkeld met de BMW’s van James en Kingsnorth, die hem uiteindelijk toch voorbij wisten te gaan. Na 25 minuten ging het pit window open en werd de volgorde door elkaar gehusseld. Frits Campagne, Bas Jansen en Roger Ebdon kwamen direct binnen, de rest wachtte nog één of meer rondjes. Tanken was verboden maar de familie Span nam geen risico, zij tankten niet maar vulden voor de zekerheid wel wat benzine bij. De pitstops moesten een minuut duren, dus er was geen grote haast bij de rijderswissels, terwijl de solorijders even hun Facebook konden checken. Na 35 minuten de pitstraat dicht, waarna langzaam duidelijk werd hoe de zaken ervoor stonden. Frits Campagne bleek de beste pitstop te hebben gemaakt, er zaten nu drie auto’s tussen hem en Bas Jansen. Even later nog meer toen Jansen werd gepasseerd door de Falcon van Smithies. Daardoor kwam Roel Korsten vlak achter hem te rijden. Helaas spinde Frits in de 21-ste ronde. Hij verloor 20 seconden voor hij weer verder kon, en in die tijd waren Jansen en Korsten hem gepasseerd. De strijd ging nu dus tussen de twee Mustangs, want de Falcon van Jaap van der Ende en Martin Bijleveld had zo’n 40 seconden te lang in de pits gestaan en kwam niet meer in het verhaal voor. Het werd een mooi gevecht. Bas Jansen heeft zijn onlangs aangeschafte Mustang nog niet helemaal door en het was Roel Korsten die hem in Surtees gedecideerd binnendoor voorbijstak en de overwinning pakte. Frits Campagne deed wat hij kon, maar het lukte niet om het gaatje dicht te rijden. Bijlveld werd vierde, voor van Leenen en van Maarschalkerwaar die Kolvoort passeerde voor p 6. De équipe Ebdon/Kolvoort won wel de Mini-klasse, voor Klaas en Timo Span.
Maandag: hectiek op het korte baantje
Voor de maandag stonden een kwalificatie en twee races op het programma. Het veld was helaas wat uitgedund, voor sommigen was het gewoon een werkdag terwijl er ook wat auto’s overleden waren, maar met een baantje van nog geen 2 kilometer lang heb je niet veel auto’s nodig voor een onderhoudende race. Bovendien was er een nieuwe deelnemer bijgekomen: Stephen Perry was gearriveerd met zijn lichtblauwe Ford Falcon. Verrassend genoeg waren er enkele deelnemers die op zaterdag aan de geluidseisen voldeden, maar nu ineens niet. Waarschijnlijk had Roeland Voerman bij de meting gewoon wat minder gas gegeven dan Frans van Maarschalkerwaart nu in dezelfde auto deed. Ook de Van Laarhoven-Mustang werd te luid bevonden. Een pijpje, wat pannensponzen en een fluwelen rechtervoet later mocht iedereen gelukkig gewoon meedoen.
Het is altijd even wennen op het Indy circuit, de eerste ronden wil je linksaf bij Surtees, maar in plaats daarvan kun je snoeihard rechtdoor want McLaren is een flauwe rechter, pas bij Clearways moet je echt vaart minderen. In 35 minuten kwalificatie kun je ook 35 rondjes rijden en het was leuk om te zien hoe sommigen hier steeds harder vol doorheen gingen, Timo Span en Bob Stevens voorop. Michiel Campagne ging meteen als de brandweer en zette na zes ronden een 56,6. Toen het een beetje begon te miezeren leek de grid vast te liggen, maar Bob Stevens kreeg het baantje steeds beter door en zette in zijn 32-ste ronde een 56,5. Jos Stevens eindigde als derde snelste, nu in de oranje Elan, voor Georg Nolte in de GT40. De derde rij was voor de Marcossen van Evans en Dols, daarna kwam Nico Zonneveld in de Morgan die nog een klein uitstapje maakte in Paddock Hill Bend. Bas Jansen was de snelste toerwagen op p. 8. Frans van Maarschalkerwaart, nu in de gele Corvette, en Rhea Sautter maakten de top-10 vol. Roel Korsten was tweede snelste toerwagen op p.11 en Roger Ebdon verrassend derde voor de drie dikke Ford Falcons.
Race time, nu met een staande start. Stephen Perry kwam na de opwarmronde de pits in met een losgeraakt stuurhuis. Nadat de lichten uitgingen was het verrassend Jos Stevens die de leiding had genomen, voor Michiel Campagne en Richard Evans. Daarachter volgden Bob Stevens (die even moest liften na contact met Evans), Georg Nolte en Mark Dols. De Corvette Grand Sport ging erg dwars maar wist op Cooper Straight toch genoeg snelheid te maken om naast de oranje Elan door Surtees te gaan. Op het rechte stuk nam hij de leiding, terwijl Evans in Paddock Hill Bend binnendoor ging bij de oranje Elan. Jansen had de leiding bij de toerwagens, met Zonneveld en Van Maarschalkerwaart als buffer naar Korsten en van der Ende. Van der Ende ging wijd in Paddock Hill Bend, maar hij wist de schade beperkt te houden en ging Korsten even later zelfs voorbij.
Bob Stevens passeerde nu zijn vader Jos, terwijl Richard Evans zijn Marcos in Paddock Hill Bend binnendoor stak bij Michiel Campagne. Dat was echter van korte duur, op start/finish zat de bulderende Corvette er weer 0,09 seconde voor. Bob en Jos Stevens haakten aan, Dols en Nolte moesten iets lossen. Jansen leidde nog steeds bij de toerwagens, maar Korsten was weer langs van der Ende.
Evans herhaalde zijn binnendoor truc en werd nu geschaduwd door Bob Stevens. Dols raakte zijn vijfde plaats kwijt door een uitstapje bij het uitkomen van Druids. Evans wist nu wel voor te blijven en leidde de race op start-finish terwijl het nu Bob Stevens was die zijn Lotus Elan in Paddock Hill Bend binnendoor naast Michiel Campagne positioneerde.
Verderop was Sautter in gevecht met Ebdon, zat Timo Span te jagen op Marcel van Laarhoven en waren Gerrit Jan van Leenen en Mark Schmidt in gevecht om de laatste plaats. Terwijl het leidende drietal voortdurend van positie wisselde en twee of drie dik de bochten door veegde, spinde Timo Span in Druids Bend op zijn eigen olie. De versnellingsbak van de Mini had het begeven en de auto stond op een gevaarlijke plek. Dat werd gelukkig efficiënt opgelost door de marshals. Terwijl het leidende drietal doorging met hun capriolen, werd Jos Stevens aangevallen door Georg Nolte. Pk’s heeft de GT40 in overvloed, maar de rechte stukken zijn maar kort. Kwestie van ernaast blijven en in de bocht weer toeslaan. Dat probeerde Jos Stevens, maar hij verloor in Surtees de controle, kwam op net bras terecht en besloot op te geven. Nolte kon nu het gat naar het vechtende drietal gaan dichten. De Mustang van Bas Jansen viel stil vlak na start-finish en het was weer Roel Korsten die profiteerde en de leiding overnam. Van der Ende zag het gat langzaam groter worden en werd uiteindelijk nog ingepakt door Rhea Sautter. Met nog één ronde te gaan gaf Michiel Campagne voldoende gas om Evans op 3/10 te houden en de winst te pakken. Bob Stevens liet zich verrassen door Georg Nolte, die hij de ronde erop weer terug dacht te pakken. Helaas voor hem maakte de man met de vlag een einde aan dat plan. De vierde plaats dus voor Bob. Daarna was er een gat van 30 seconden voordat Nico Zonneveld, Frans van Maarschalkerwaart en Mark Dols over de finish denderden. Sautter promoveerde naar p. 8 omdat Korsten en van der Ende bonusseconden kregen voor het overschrijden van de witte lijn – dat mocht nu immers maar met één wiel.
De afsluitende race kende een nog kleiner veld, maar dat mocht de pret zeker niet drukken. Nico Zonneveld nam bij de start verrassend de leiding in zijn Morgan. Ook Bijleveld en van Laarhoven startten goed, zij kwamen als 6e en9e door de eerste bocht. Zonder Corvette-concurrentie rook Richard Evans zijn kans om eindelijk een keer de winst te pakken op zijn thuiscircuit. Hij leidde bij de eerste doorkomst, voor Zonneveld en Dols, een volledige GTS11 top-3. Daarachter zaten Georg Nolte, die poogde Dols te passeren, Bob Stevens en Martin Bijleveld, plus de rest van het veld nog binnen 10 seconden. Evans’ kansen kregen een boost toen Bob Stevens wijd ging in Clearways en terugviel naar de 12e plaats. De blauwe Marcos had een gaatje van 2,3 seconden naar Zonneveld en Dols, terwijl Bijleveld na een uitstapje van de Duitser vierde lag voor Nolte. Hij werd gevolgd door Roel Korsten, die Rhea Sautter was gepasseerd. Van Laarhoven trok een V8 trein bestaande uit Frits Camopagne, Bas Jansen en Stephen Perry, daarna volgden Stevens jr. en sr. in hun Lotus Elans en de MGB’s van Dijkman en Meijer.
Evans begon te bouwen aan een voorsprong, geholpen door het feit dat Zonneveld verdedigend moest rijden naar Dols. Van Laarhoven, Campagne, Jansen en Perry doken als één kluwen Druids in, maar Bob Stevens had even later weinig moeite om dit viertal te passeren. Enkele ronden later moesten ook Sautter en Korsten eraan geloven.
Jos Stevens was intussen ook bezig het V8-viertal te passeren en na hem slaagde ook Frits Campagne erin om Marcel van Laarhoven te passeren met een mooie binnendoor actie in Druids. Jansen en Perry deden enkele ronden later hetzelfde. Georg Nolte had weer één van zijn momentjes, wat Bob Stevens in de gelegenheid stelde de vijfde plaats te pakken. Evans had intussen een voorsprong van 10 seconden op Dols en Bijleveld, die langs Zonneveld waren geglipt. Maar daarachter kwam Bob Stevens al opzetten – in ronde 8, 9 en 10 passeerde hij achtereenvolgens de Morgan, de Ford en de Marcos. De voorsprong van Evans bedroeg nu ruim 13 seconden, maar zijn rondetijden begonnen wat in te zakken, waardoor Bob Stevens het gat kon dichten. Na 19 ronden was het zover, de aanval volgde meteen en Evans kon niet terugvechten omdat hij zich zorgen maakte over zijn motor.
De drie Ford-rijders Campagne, Jansen en Perry waren nog steeds met elkaar in de slag. Perry passeerde de Mustang maar Frits Campagne was een lastiger obstakel, hij wist de doorgang vele ronden lang met succes te blokkeren. Xaviera had het intussen weer begeven, deze vierde race van het weekend was voor de oude dame echt teveel. Bijlveld probeerde aan te vallen bij Dols, maar werd zelf even later onder vuur genomen door Nolte waardoor hij moest gaan verdedigen. Jos Stevens vond binnendoor een weg langs Rhea Sautter en ging even later ook langs Nico Zonneveld. Bijleveld remde te laat voor Paddock Hill Bend en ging wijd, waardoor Nolte er binnendoor langs kon.
Na 27 ronden was het Bob Stevens die loon naar werken kreeg: hij behaalde zijn eerste overwinning, zonder meer verdiend komend vanaf de twaalfde plaats. De andere podiumplaatsen gingen naar Marcos-coureurs Richard Evans en Mark Dols. Daarna volgden Georg Nolte, Martin Bijleveld en Jos Stevens, terwijl Nico Zonneveld nipt Rhea Sautter voor wist te blijven. Daarna kwam Korsten, gevolgd door Perry die toch Cappagne te grazen had weten te nemen. Van Laarhoven kreeg de volgende plek kado omdat Bas Jansen van de lijnrechter wat strafseconden kreeg en Edwin Dijkman was de man die het licht uitdeed.
